HY RU EN
Asset 3

Բեռնվում է ...

Էջի վերջ Այլ էջեր չկան բեռնելու համար

Որոնման արդյունքում ոչինչ չի գտնվել

Սոնա Ավագյան

Արգելապատնեշներից շատ ավելի հեռուն. երեխաների տեսածը՝ լուսանկարներում

Այսօր «Թումո» ստեղծարար տեխնոլոգիաների կենտրոնում բացվեց կենտրոն հաճախող երեխաներից 18-ի լուսանկարների ցուցահանդեսը: Ամերիկահայ լուսանկարիչներ Սառա Անջարգոլյանը և Արա Օշականը հուլիսից սեմինար էին անցկացրել երեխաների հետ: Նախագծին մասնակցելու համար դիմած «Թումոյի» հարյուրավոր աշակերտներից ընտրվել էր 18-ը՝ ըստ իրենց արած լուսանկարների:

Ամենակարևորն այն է, որ երեխան իր շուրջը, իր առօրյայում նկատի հետաքրքիր բաներ, որոնք ուրիշը կարող է ընդհանրապես չնկատել: «Ես ու Արան (Արա Օշականը - հեղ.) այնքան ոգևորված էինք, որովհետև սկզբում մենք չգիտեինք՝ իրենք կկարողանայի՞ն խորը ձևով տեսնել, բայց, իհարկե, շատ սխալվեցինք, որովհետև տեսանք՝ իրենց աշխարհի մեջ ինչ էին տեսնում: Շատ բարձր մակարդակի ցուցահանդես է ստացվել: Շատ խանդավառված ենք ես ու Արան»,- ասում է «Թումո» ստեղծարար տեխնոլոգիաների կենտրոնի լուսանկարների բաժնի տնօրեն, լուսանկարիչ Սառա Անջարգոլյանը:

Նա սեմինարի ամբողջ ընթացքում եղել է Հայաստանում ու աշխատել երեխաների հետ, իսկ Արա Օշականը 2 շաբաթով է երեխաների հետ Հայաստանում աշխատել է, թեև ամբողջ ընթացքում կապի մեջ է եղել ու Սառայի հետ միասին ցուցահանդեսի համար լուսանկարներ ընտրել երեխաների հարյուրավոր լուսանկարներից:

«Շատ-շատ խելացի, արգելապատնեշներից շատ ավելի հեռուն տեսնող երեխաներ են: Իրենք շատ մեծ սրտով իրենց աշխարհը տեսնում են, ընդունում են և չափազանց աշխատասեր են: Ամեն ինչ ուզում են ճիշտ անել, ամեն ինչ լսում են, փորձում են: Իրենք իրենց վախերը կարողացան հաղթահարել, որովհետև շատ դժվար է վավերագրական լուսանկարչության մեջ անծանոթ մարդկանց, անծանոթ տեղեր նկարել»,- պատմում է Սառա Անջարգոլյանը:

Ամենակարևորը Սառան համարում է այն, որ երբ ինքն ու Արա Օշականը որոշել են տվյալ լուսանկարը չընդգրկել ցուցահանդեսում, նկարի հեղինակը պատրաստ է եղել պայքարել ու պնդել, որ այդ լուսանկարն անպայման ընդգրկրվի, քանի որ ինքը հավանում է այդ նկարը: «Ամենավերջում իրենց խոսքը մենք հարգեցինք, որովհետև ի վերջո իրենք են ստեղծել այդ լուսանկարները, և մենք ուզում էինք իրենց սովորեցնել, որ երբեք իրենց սկզբունքներից չհրաժարվեն»,- ասում է Սառա Անջարգոլյանը:

Նրա գնահատմամբ՝ երեխաներին հաջողվել է լուսանկարներով ներկայացնել իրենց աշխարհը՝ Երևանի աշխարհը:

Սև-սպիտակ լուսանկարներից ժպտացող դեմքեր

Լևոն Բավիկյանի ֆոտոշարքը կազմված է սև-սպիտակ վեց լուսանկարից. վեց տղամարդ, ովքեր ժպտում են: «Ֆոտոները երբ ես նկարում էի, էս նկարների մի մասը գունավոր էր, բայց գունավոր ինձ մի տեսակ դուր չեկավ, որովհետև ես ուզում էի ցույց տալ շրջակա միջավայրի խամրածությունը ու իրենց ժպիտները: Բոլորը ժպտում են, բոլորը ուրախ են»,- ասում է Լևոնը: Բայց միմիայն ժպիտը բավարար չէ, որ խամրածությունը պակասի: Լևոնի համոզմամբ՝ բավարար կլինի «ամբողջ սրտով ժպիտը»:

Ամեն անգամ, երբ Լևոնը գնում էր ֆոտոշարքի այս տղամարդկանցից որևէ մեկի մոտ, ասում, թե ինչու է ուզում լուսանկարել, զրուցում, րոպեներ անց նրանց «դեմքերը բացվում էին», ու տղամարդիկ խոսում էին տարբեր բաներից՝ հաճելի ժպտալով:

Լևոնը սեմինարի ժամանակ սովորել է, որ դու չես գնում՝ մարդկանց համոզելու, որ լուսանկարես, այլ գնում ես՝ մարդկանց հետ ուղղակի մտերմիկ զրուցելու: «Ու երբ դու իրենց հետ մի փոքր շփվում ես, տեսնում ես, թե ինչ տիպի մարդիկ են, իրենք էլ են նույնիսկ ուզում, որ դու իրենց նկարես»,- ասում է Լևոնը:

Պարզվել է, որ Լևոնին հանդիպած տղամարդկանցից մեկը գրող է՝ Արտավազդ Մաթևոսյանը: Լևոնը գրողին ասել է, որ կկարդա նրա գիրքը, եթե այն ինտերնետում լինի: «Ինքը ասեց՝ «էլ մի սկսի, մեկ է՝ չես կարդալու, որովհետև հաստատ չես գտնի ինտերնետում ու գրախանութ էլ չես գնա, գումար տաս, էդ գիրքը առնես»: Զարմացել էի՝ ոնց ինքը կարող է էդքան բան իմանալ էս երիտասարդության մասին՝ լինելով էսքան մեծ մարդ»,- ասում է Լևոնը: Նա, քանի որ ինտերնետում չի գտել Արտավազդ Մաթևոսյանի գիրքը, չի կարդացել:

Լևոնը շարունակելու է զբաղվել լուսանկարչությամբ, բայց ուզում է դառնալ ծրագրավորող կամ ռադիոֆիզիկոս: «Միևնույն ժամանակ ուզում եմ իմ ապագան կապել ռեժիսուրայի հետ: Հենց իմ գլխավոր խնդիրը էն է, որ ես ամեն տեղ հասցնեմ»,- ասում է նա:

Կենդանիներն ավելի անկեղծ են, քան մարդիկ

Էդգար Սարգսյանը ցուցահանդեսի մասնակիցներից միակն է, ում ֆոտոշարքում միայն կենդանիներ են: Նա մարդկանց էլ է լուսանկարել, բայց կենդանիներն ավելի լավ են ստացվել: Էդգարն ասում է, որ կենդանիներն ավելի անկեղծ են: «Իրենց պետք չի տրամադրել կամ թաքուն նկարել, որ դուրս գան էնպես, ոնց որ կան»,- ասում է Էդգարը:

Կենդանիների դեմքի արտահայտությունից կարելի է որոշել, թե նրանք ինչ են մտածում: Էդգարն ասում է, որ իր լուսանկարած արծիվն աչքերով ժպտում է: Նա ռազմատենչ ոչ մի բան չի տեսնում արծվի հայացքում, այլ ասում է, որ դա արծվի դեմքի բնական արտահայտությունն է:

«Աչքերով ժպտալը կենդանիների հիմնական գործն է: Օրինակ՝ թռչունները երբ ուրախ են լինում, աչքերով են ժպտում: Կենդանիներին ինչքան էլ վատություն անեն, իրենք դա շուտ են մոռանում, իսկ մարդկանց մեծ մասը հիշաչար է լինում»,- ասում է Էդգարը:

Նա սովորում է Մշակույթի պետական քոլեջում և ուզում է ֆիլմերի օպերատոր դառնալ: Էդգարն ասում է, որ իր ֆիլմերում կնկարահանի և կենդանիների, և մարդկանց:

Էլենան ամբողջ ֆոտոշարքը նկարել է 5 րոպեում

Էլենա Չիլինգարյանն ի սկզբանե լուսանկարում էր բնության ու մարդու բախումը՝ մարդու կողմից բնության աղտոտումը, ծառերի վրա անվան տառերը փորագրելը, բնությունը ոչնչացնելով տարբեր բաներ կառուցելը: Հետո՝ մի երեկո, Էլենան բարձրացել է իրենց սեփական տան տանիք ու նկարել ամպերը: Բնության ու մարդու բախումը ներկայացնող լուսանկարները որոշել է մի կողմ դնել ու զբաղվել ամպերի նկարներով:

Էլենան ամպերի մեջ տեսնում է տարբեր կերպարներ ու մարդու հոգեվիճակները: «Ցանկացած կերպար կարող ես տեսնել ամպերի մեջ, օրվա տարբեր ժամերին, արևի տարբեր դիրքերից՝ տարբեր գույներ»,- ասում է նա:

Էլենան հետագայում երևի կանդրադառնա բնության ու մարդու բախմանը: Իսկ այսօրվա ցուցահանդեսում ներկայացված ֆոտոշարքի ամպերը նա լուսանկարել է մոտ 5 րոպեում:

Ատամնաբուժարանն ու Վարդավառը

Տիգրան Վասիլյանի ֆոտոշարքում իրար հետ բոլորովին կապ չունեցող երկու բան է՝ ատամնաբուժարան և Վարդավառը: Սակայն լուսանկարները դիտողներից ոմանք կապ են տեսնում ատամնաբուժարանի ու Վարդավառի միջև. մարդը ատամները բուժում է ու դրանից ուրախացած՝ գնում Վարդավառի ժամանակ զվարճանալու: Ոմանք էլ հարցնում են, թե ինչ կապ ունեն ատամնաբուժարանն ու Վարդավառը: «Ով որ նայում է, տարբեր մտքեր է արտահայտում»,- ասում է Տիգրանը:

Նա ուզում է մարդկանց փոխանցել ոչ թե ատամնաբուժարանի ցավը, այլ Վարդավառի ուրախությունը, զվարթությունը: Տիգրանը ֆոտոշարքով ուզում է ասել, որ պետք չէ վախենալ ատամնաբույժի մոտ գնալուց: «Ես ոչ մի բանից էլ չեմ վախենում»,- ասում է նա:

Հրաչի լուսանկարների իմաստը միանգամից չես բացահայտի

Ցուցահանդեսի մեկ այլ մասնակից՝ Հրաչ Սարգսյանն, պատմում է. «Ես նկարել եմ ոչ թե այնպիսի նկարներ, որոնք գեղեցիկ են, որ հրապարուրի մարդկանց, և գեղեցիկ լինի, և մարդը անցնի, այլ նկարել եմ այնպիսի նկարներ, որ մարդ նայի ու մտածի՝ էդ նկարի հետ ինչ է կատարվելու ապագայում ու ինչ է եղել անցյալում»:

Նա փողոցներում լուսանկարել է իրական կյանքի պատկերներ, բայց ասում է՝ լուսանկարներն «աբսուրդի մեջ են կարծես», որովհետև երբ փողոցով անցնես, այդ պատկերները չես նկատի:

Շարքի լուսանկարներից մեկում փողոցում՝ սեղանի տակ, դրված երկու ճամպրուկ է, որոնք ոչ ոք չի հսկում: Ինչո՞ւ, ինչի՞ համար են այս ճամպրուկներն այստեղ դրված, ինչ-մեկը թողե՞լ է այստեղ, կամ գուցե մոռացե՞լ է, կամ գուցե մարդը վստահ է եղել, որ չեն գողանա ճամպրուկները, դրա համար էլ թողել է՝ առանց հսկողության: «Հենց միանգամից չես բացահայտում, թե ինչ է նկարի իմաստը»,- ասում է Հրաչը:

Երաժիշտները նվագում են դատարկ դահլիճում

Տաթև Ավետիսը Ճարտարագիտական համալսարանում ռադիոտեխնիկա է սովորում, բայց ասում է, որ արվեստի մարդ է: Տաթևը նախկինում երգել է երգչախմբում, նվագել դաշնամուր, խաղացել թատերախմբում: Հետո ռադիոտեխնիկան է ընտրել որպես մասնագիտություն, բայց 2-րդ կուրսից վերադարձել արվեստին ու սկսել «Թումոյում» մանակցել թվային մեդիայի հետ կապված տարբեր նախագծերի:

Ցուցահանդեսում ներկայացված նրա ֆոտոշարքը նվիրված է երաժշտությանը: Ֆոտոշարքի երաժիշտները Տաթևի ընկերներն են, որոնց Տաթևը տարել են Երևանի խարխուլ, կիսաքանդ շենքեր ու լուսանկարել այդ միջավայրում: Ֆոտոշարքում կան նաև դատարկ դահլիճի ու նստարանների նկարներ:

«Ընդհանուր իմաստն էն է, որ իրենք նվագում են դատարկ հանդիսատեսի առաջ: Արվեստը ու մասնավորապես երաժշտությունը մեր ժամանակներում մեր ժողովրդի կողմից էդքան էլ փառաբանված չեն, ինչպես օտար երկրներում»,- ասում է Տաթևը:

Նրա նպատակն է եղել արվեստը ներկայացնել այնպես, ինչպես հիմա հայաստանցիների «գիտակցության մեջ նստած է»: Միաժամանակ Տաթև Ավետիսը տեղ է թողել, որ լուսանկարները դիտող յուրանքաչյուր ոք իր ձևով մեկնաբանի և «իր միտքն ու ներդրումն ունենա»:

Առաջին լուսանկարի վերևի շարքում ձախից՝ Արա Օշական, Սառա Անջարգոլյան

Մեկնաբանել

Լատինատառ հայերենով գրված մեկնաբանությունները չեն հրապարակվի խմբագրության կողմից։
Եթե գտել եք վրիպակ, ապա այն կարող եք ուղարկել մեզ՝ ընտրելով վրիպակը և սեղմելով CTRL+Enter