Երբ Հատուկ քննչական ծառայությունը հրաժարվեց քրեական պատասխանատվության ենթարկել ԱԺ պատգամավոր Ռուբեն Հայրապետյանին, «Հետքի» լրագրող Գրիշա Բալասանյանը դիմեց դատարան՝ պահանջելով պարտավորեցնել պատգամավորին վիրավորելու համար իրենից ներողություն խնդրել եւ վճարել 1 մլն դրամի փոխհատուցում:

Հիշեցնենք՝ լրագրող Բալասանյանը հարցազրույցի պայմանավորվածություն ձեռք բերելու նպատակով զանգահարել էր պատգամավոր Հայրապետյանին: Վերջինս, սակայն, լրագրողին անվանելով «տգետ»՝ հեռախոսն անջատել էր: Գրիշան երկրորդ անգամ էր զանգել պատգամավորին, որպեսզի ճշտի իրեն վիրավորելու պատճառը: Ռուբեն Հայրապետյանն էլ, երբ տեղեկացել էր, որ հեռախոսազրույցը ձայնագրվում է, սկսել էր սեռական բնույթի հայհոյանքներ տալ, հետո ավելացրել էր՝ «լավ արեցի», ու շարունակել էր հայհոյել:

Սկզբում առաջին ատյանը, մոտ 20 օր առաջ էլ վերաքննիչ դատարանը Գրիշա Բալասանյանի հայցը մերժեցին: Դատավորները հիմնավորել են, թե ՀՀ Քաղաքացիական օրենսգրքի 19-րդ եւ 1087.1-րդ հոդվածներով սահմանված է, որ վիրավորանքն անձի պատիվը եւ արժանապատվությունը արատավորող հրապարակայնորեն կատարված արտահայտությունն է:

Այսինքն՝ ոչ հրապարակային վիրավորանքի համար մեր օրենսդրությամբ պատասխանատվություն նախատեսված չէ: Իսկ քանի որ պատգամավորը լրագրողին հրապարակային չի վիրավորել, «դատարանն էլ չի կարող օրենքով չնախատեսված պարտականություններ սահմանել պատասխանողի, տվյալ դեպքում՝ Ռուբեն Հայրապետյանի նկատմամբ»:

Մի կողմ թողնելով լրագրողի ներկայացուցչի՝ փաստաբան Վահե Գրիգորյանի իրավական հիմնավորումները, թե ինչու էր դատարանը պարտավոր հայցապահանջը բավարարել, անդրադառնանք Քաղ. օր.-ի 19-րդ եւ 1087.1-րդ հոդվածներով մեր ներպետական ատյաններով անցած մեկ այլ գործի:

Մարուսյա Դանիելյանն անցյալ տարվա սեպտեմբերին դիմելով դատարան՝ հայտնել է, որ իր դուստրը՝ Արեւիկ Ասրիյանը, շուրջ մեկ տարի է՝ հետեւողականորեն, հրապարակայնորեն իրենց հարազատների, համագյուղացիների ու տարբեր մարդկանց շրջապատում զրպարտում է իրեն ամենանողկալի, ստոր մեղադրանքներով, որով արատավորում ու վիրավորում է իր պատիվն ու արժանապատվությունը:

Դանիելյանը հայցադիմումին կից դատարան է ներկայացրել նույնաբովանդակ, իր ձեռագրով գրված հայտարարություններ, որոնցից մեկը ստորագրել է Ռայան, մյուսը՝ Էվելինան: Դրանցով վերջիններս հաստատել են Արեւիկի կողմից մորը վիրավորելու եւ զրպարտելու հանգամանքը:

Սակայն հետագայում Ռայան նոր հայտարարություն է տվել, դատարանում էլ պատմել է, որ առաջին հայտարարությունը ստորագրել է առանց կարդալու՝ հիվանդ ժամանակ: Իսկ Էվելինան, պարզվել է, հայցվորի եղբոր կինն է, բացի այդ՝ որդեգրել է Դանիելյանի քրոջ աղջկան, հետեւաբար շահագրգռված էր բացատրություններ տալ վերջինիս օգտին:

Մարուսյա Դանիելյանը դատարան է ներկայացրել նաեւ էլեկտրոնային նամակի տպագիր տարբերակը՝ գրված Արեւիկի կողմից, ուղղված վերջինիս փոքր քրոջը: Թե ինչպես է այս անձնական նամակը հայտնվել հայցվորի մոտ, եւ ինչ տրամաբանությամբ է դատարանն այն դիտարկել իբրեւ ապացույց, բոլորովին այլ թեմա է: Նամակում Արեւիկը քրոջը պատմել է իրենց մոր բարոյական բացասական վարքագծի մասին:

«Գործի նյութերով եւ ներկայացված ապացույցներով հաստատվում է, որ Արեւիկ Ասրիյանն ընդամենը 3 անգամ (մեկ անգամ Ռայայի եւ մեկ անգամ Էվելինայի հետ առանձնազրույցներում, մեկ անգամ էլ՝ քրոջն ուղղված էլեկտրոնային նամակում) է պատմել մոր վերաբերյալ պատմությունները, որոնց ընթացքում միշտ էլ բացահայտել է ինֆորմացիայի աղբյուրը: Դրանք նա լսել է մեծերից՝ պապուց, տատուց, հորեղբայրներից, նրանց կանանցից եւ մեծ քրոջից»,- վճռաբեկ բողոքում նշել է Արեւիկի փաստաբան Գեւորգ Գեւորգյանը:

ՀՀ Քաղ. օր.-ի 1087.1 հոդվածի 6-րդ կետի համաձայն՝ «անձն ազատվում է պատասխանատվությունից, եթե իր արտահայտած կամ ներկայացրած փաստացի տվյալներն այլ անձի հրապարակային ելույթի բովանդակած տեղեկության բառացի կամ բարեխիղճ վերարտադրությունն են, եւ դա տարածելիս հղում է կատարել տեղեկատվության աղբյուրին (հեղինակին)»: Ստացվում է, որ եթե նույնիսկ Արեւիկի կատարածը վիրավորանք կամ զրպարտություն դիտվի, այնուամենայնիվ, վերջինս պատասխանատվությունից ազատվում է:

Մյուս կողմից՝ փաստաբանը նկատել է, որ «գործում գտնվող ապացույցներով՝ Արեւիկ Ասրիյանը ոչ թե հրապարակայնորեն, այլ առանձնազրույցների ժամանակ է պատմությունները պատմել բարեկամներին, եւ ոչ թե բաց նամակ է զետեղել ինտերնետում, այլ էլեկտրոնային փոստով անձնական նամակագրություն է ունեցել քրոջ հետ»:

Այսինքն՝ Արեւիկի գործողություններում, ըստ փաստաբանի, բացակայում է «վիրավորանքը» եւ «զրպարտությունը», քանի որ «անձի պատիվը եւ արժանապատվությունը պաշտպանվում է Քաղ. օր.-ի 19 եւ 1087.1 հոդվածներով, որոնցով վիրավորանքի եւ զրպարտության որակման համար ուղղակիորեն նախատեսված է այն հրապարակային եղանակով կատարված լինելու անհրաժեշտությունը»:

Գեւորգ Գեւորգյանը պաշտպանել է նաեւ ԱԺ պատգամավոր Ռուբեն Հայրապետյանի շահերը: Բայց եթե այս դեպքում նրա վերոնշյալ դիտարկումները դատավորների կողմից աներկբայորեն ընդունվել են, ապա երկրորդ գործով, երբ կողմերը սովորական մարդիկ են, դատավորներից ոչ ոք դրանք հաշվի չի առել: Գործը հասել է Վճռաբեկ դատարան, ու որեւէ բան այդպես էլ չի փոխվել: Վճռվել է, որ Արեւիկը մորը վիրավորելու եւ զրպարտելու համար պետք է նրանից գրավոր ներողություն խնդրի եւ վճարի փոխհատուցում՝ 2 մլն դրամի չափով: