HY RU EN
Տեսանյութեր Լուսանկարներ Փոդքասթ
հետք հետաքննող լրագրողներ
HY RU EN
Asset 3

Բեռնվում է ...

 Էջի վերջ Այլ էջեր չկան բեռնելու համար

Որոնման արդյունքում ոչինչ չի գտնվել

Սոնա Ավագյան

Հայ աստվածաբանն ու հնդիկ գործարարը պատահաբար հանդիպեցին սոցիալական ցանցում. հաջորդիվ՝ համագործակցություն, մշակութային ցնցում և ամուսնություն

Հնդիկներն ասում են, որ ամեն անգամ, երբ օտարերկրացիները գալիս են Հնդկաստան, երկու շոկ են ապրում: Առաջինը մշակութային շոկն է, քանի որ Հնդկաստանը ամբողջովին քաոսային է, և դու պետք է ինքդ քեզ այդ օվկիանոսում իրացնես՝ ըստ քո սեփական սահմանման: Բայց հենց օտարերկրացիները սկսում են ապրել Հնդկաստանում ու բացահայտել այն, նրանք ամբողջովին մերվում են երկրին: Երկրորդ շոկը նրանք ապրում են, երբ պետք է վերադառնան իրենց երկրներ, բայց չեն ուզում, նույնիսկ եթե չգիտեն, թե ինչ պատճառով են այդպես կապվել Հնդկաստանին:

Սակայն հայ աստվածաբան Ռուզաննա Աշուղյանն ուրիշ զգացմունքներ ուներ, երբ 2011թ.՝ Դելիում 2 ամիս ուսանելուց հետո, լքում էր Հնդկաստանը, քանի որ գիտեր, որ վերադառնալու է մշտական բնակության:

2012թ. երևանաբնակ Ռուզաննա Աշուղյանն ամուսնացավ դելիաբնակ գործարար Ռանանջայ Անանդի հետ: Դելիում Ջավահարլալ Ներուի անվ. համալսարանում գերմաներեն սովորելուց հետո Ռանանջայը շարունակել էր կրթությունը՝ ստանալով բիզնեսի ոլորտում մագիստրոսի կոչում: Նրանք պատահաբար հանդիպել էին դեռ 2009-ին սոցիալական ցանցում:

Ռանանջայը, ինչպես շատ այլ հնդիկներ, երբեք չէր լսել Հայաստանի մասին: Նա նույնիսկ կարծում էր, թե Հայաստանը կարող է քաղաք լինել մեկ այլ երկրում: Ռուզաննան, ինչպես շատ այլ հայեր, տեղեկացված չէր նորօրյա Հնդկաստանի մասին: Ռանանջայը զարմացել էր, երբ Ռուզաննան հարցրել էր, թե արդյոք Հնդկաստանում մարդիկ շատ աղքատ են:

«Ուստի մենք սկսեցինք քննարկել մեր երկրները, ժողովուրդները, փիլիսոփայությունը, մշակույթը, կրոնը, ամեն ինչ, քանի որ այդ ամենը նոր էր մեզ համար: Այդ ընթացքում մենք իմացանք, որ Հնդկաստանի և Հայաստանի միջև եղել են շատ հատուկ հարաբերություններ, որոնք ժամանակի ընթացքում կորցրել են իրենց նախկին փայլը»,- ասում է Ռանանջայը:

Երբ 2011թ. Ռանանջայ Անանդն առաջին անգամ եկավ Հայաստան, ինքն և Ռուզաննա Աշուղյանն արդեն որոշել էին ամուսնանալ:

Ռանանջայը երբեք չի մոռանա Գեղարդում հանդիպած ծերունու հյուրընկալությունը

Ռանանջայն ասում է, որ ինչ էլ փորձում էր անել Հայաստանում, մարդիկ դրական էին արձագանքում: Նա հաճույքով է վերհիշում մի դեպք, որը տեղի ունեցավ, երբ իրենք պիկնիկ էին անում Գեղարդի վանքի մոտ: Մի ծերունի, ջրով լցված 10-12 շիշ գրկած, անցնում էր գետը: Ռանանջայը պահեց շշերի մի մասը՝ նրան օգնելու համար: Երբ Ռանանջայը վերադարձրեց բոլոր շշերը, ծերունին շշերից մեկը տվեց Ռանանջային և ասաց. «Այս մեկը քեզ պահիր, արևոտ օր է, և հետո կարող է ծարավես: Դու մեր հյուրն ես, և մենք քեզ կուզեինք լավ տեսնել»:

«Ես սա կյանքումս երբեք չեմ մոռանա, և ես մեծ սեր եմ զգում Հայաստանի նկատմամբ: Դրանից ես շատ մեծ տպավորություն ստացա երկրից, և այս պատմությունը միշտ պատմում եմ Հնդկաստանում ընկերներիս, այն մեծ հյուրասիրության և մարդկանց մասին, որ մենք ունենք Հայաստանում»,- ասում է Ռանանջայը:

Ինչ վերաբերում է Ռուզաննային, ապա երբ նա առաջին անգամ գնաց Հնդկաստան, անակնկալի եկավ՝ տեսնելով այդքան բազմազանություն, այդքան բնակչություն: Մյուս կողմից նրա համար անակնկալ էր՝ տեսնել այդքան զարգացածություն այն երկրում, որի մասին կարծում էր, թե թերզարգացած է:

Հնդկաստանն աշխարհի ամենամեծ և ամենաարագ աճող տնտեսություններից: Միևնույն ժամանակ Հնդկաստանը համագոյության և պարադոքսի երկիր է: Ռանանջայի խոսքով՝ Հնդկաստանում կան շատ ճոխ շենքեր ու 5 աստղանի հյուրանոցներ, որոնց հենց մոտակայքում ապրում է աղքատությունը: Հնդկաստանում կա շատ լավ կազմակերպված ենթակառուցվածք, որով կողք կողքի քայլում են մեծահարուստներն ու չքավորները:

«Հնդկաստանում կարող ես գտնել ամեն ինչ: Հունիսին մենք Քաշմիր գնացինք: Քաշմիրը Հիմալայան լեռներում է: Երբ ես անտառապատ լեռներում էի, ինձ թվում էր, թե Դիլիջանում կամ Իջևանում եմ: Հետո ես այցելեցի հարավ: Եվ դա բացարձակապես ուրիշ բան էր: Զարմացել էի, որ սա նույն Հնդկաստանն է»,- ասում է Ռուզաննա Աշուղյան Անանդը:

Ռանանջայը ևս չի կարող ասել, թե գիտի ողջ Հնդկաստանը: «Սա հսկայական երկիր է: Հնդկաստանն օվկիանոս է, և Հնդկաստանում ապրելը նման է օվկիանոսում ապրելուն: Ամբողջ կյանքը բավական չէ Հնդկաստանը բացահայտելու համար»,- ասում է նա: Ամեն անգամ, երբ Ռանանջայ Անանդը Հայաստանում է, փորձում է բացահայտել նաև Հայաստանը: Նա եղել է Խոր վիրապում, Գառնիում, Էջմիածնում ու Ծաղկաձորում: Հիմա նա և Ռուզաննան ծրագրում են այցելել Դիլիջան, Իջևան և Արցախ:

Ռանանջայը ծրագրում է ամբողջությամբ սովորել հայերեն, իսկ Ռուզաննան՝ հինդի

Զույգը Դելիում է ապրում արդեն 8 ամիս: Նրանք Ամանորը նշեցին Հայաստանում: Անցյալ տարի Երևանում տեղի ունեցած նրանց հարսանիքին ներկա էր Հայաստանում հնդկական ամբողջ փոքրիկ համայնքը: Աչալ Կումար Մալհոթրան՝ Հայաստանում Հնդկաստանի այն ժամանակվա դեսպանն, ու իր կինը սիրով համաձայնեցին զբաղեցնել Ռանանջայի ծնողների տեղը: Քանի որ չափազանց քիչ ժամանակ կար, Ռանանջայի ընտանիքից ոչ ոք չէր հասցրել Երևան գալ հարսանիքին մասնակցելու համար:

Հարցին, թե ինչ են անում, որ օգուտ քաղեն իրենց տարբեր ազգային ինքնություններից, մշակույթներից և կենսակերպերից, և ոչ թե թույլ տան դրանց խանգարել իրենց կյանքը, Ռանանջայը պատասխանում է, որ ամեն ինչ կախված է իրար ազատ տարածք տալուց ու հարգելուց:

«Ամուսնությունը մի բան է, որը կախված է ոչ միայն մշակույթից: Որևէ ամուսնություն կարող է հաջող կամ անհաջող լինել աշխարհի որևէ վայրում՝ անկախ նրանից հնդիկների, թե հայերի ամուսնություն է: Հենց հասկանում եք իրար, խնդիր չի լինում: Մենք միշտ միասին ենք դիմակայում դժվարություններին ու մարտահրավերներին»,- ասում է Ռանանջայը: Ռուզաննան հավելում է, որ առանց կողակցի աջակցության գրեթե անհնար կլինի գոյատևել, երբ քո հայրենիքից դուրս ես և նոր հանգամանքներում:

Ռանանջայի ծնողներն ապրում են Բիհար նահանգում՝ Դելիից բավականին հեռու: Ամեն անգամ, երբ տոնվում են «Դիվալին» ու «Չհաթհը», Ռանանջայն և Ռուզաննան այցելում են ծնողներին: «Դիվալին»՝ լույսերի փառատոնը, տոնվում է արևի պաշտամունք «Չհաթհից»՝ Բիհարում գլխավոր և ամենասրբազան փառատոնից, 6 օր առաջ: Հնդկաստանում ավանդույթ կա այս փառատոները տոնել ընտանիքով:

«Չհաթհ» փառատոնը «Դիվալի» փառատոնը, լուս.՝ wikipedia.org-ից

Ռանանջայն ու Ռուզաննան իրար հետ խոսում են հիմնականում անգլերենով և երբեմն հինդիով՝ Հնդկաստանի պաշտոնական լեզվով: Հնդկաստանում հաստատվելուց հետո Ռուզաննան սկսեց սովորել հինդի, քանի որ Ռանանջայի ընտանիքը նրան միշտ խնդրում է իրենց հետ հաղորդակցվել իրենց մայրենի լեզվով: Իր հերթին Ռանանջայը սովորում է հայերեն, քանի որ Ռուզաննայի ընտանիքն ուզում է Ռանանջայի հետ հաղորդակցվել՝ առանց թարգմանչի:

«Մեր ծրագիրն այն է, որ ես ամբողջությամբ կսովորեմ հայերեն, իսկ նա ամբողջությամբ կսովորի հինդի, քանի որ սա մեր ընտանիքների միջև հաղորդակցության հիմնական խնդիրն է»,- ասում է Ռանանջայ Անանդը:

Ռանանջայի և Ռուզաննայի հիմնադրած «Հայ-հնդկական բարեկամություն» ՀԿ-ն գործում է և Հայաստանում, և Հնդկաստանում

2009-ին՝ Ռուզաննային ծանոթանալուց հետո, Ռանանջայը ֆեյսբուքում ստեղծեց «Հնդկաստան-Հայաստան բարեկամություն» խումբը, որպեսզի այդ երկրներում մեծացնի տեղեկացվածությունը միմյանց մասին: Ֆեյսբուքի խումբը հիմա ունի մոտ 2000 անդամ Հայաստանից ու Հնդկաստանից, ինչպես նաև ուրիշ երկրներից որոշ մարդիկ, ովքեր ուղղակի ուզում են ավելին իմանալ Հայաստանի ու Հնդկաստանի մասին:

2011-ին Ռանանջայը և Ռուզաննան հիմնադրեցին «Հայ-հնդկական բարեկամություն» ՀԿ-ն և գրանցեցին Հայաստանում: ՀԿ-ի հիմնական թիմը մոտ 20 հոգի է, ովքեր իրականացնում են ծրագրերը: Հայաստանում Հնդկաստանի այն ժամանակվա դեսպան Աչալ Կումար Մալհոթրան հենց սկզբից օգնում էր ՀԿ-ին իր խորհուրդներով ու խրախուսանքով:

Ռուզաննա Աշուղյան Անանդն ասում է, որ Կալկաթայում դարեր առաջ եղած համայնքից այժմ մի բուռ հայեր են մնացել: Կալկաթայում հայերի կյանքն ընթանում է հայկական եկեղեցու շուրջ: Բայց Դելիում կարելի է հանդիպել Հայաստանից եկած ուսանողների ու զբոսաշրջիկների, ինչպես նաև հնդկահայ նորաստեղծ ընտանիքների, որոնցում հիմնականում կանայք հայ են: «Հայ-հնդկական բարեկամություն» ՀԿ-ն փորձում է նպաստել, որ Հնդկաստանի հայերը կապվեն իրար: 2011-ին ՀԿ-ն Հնդկաստանում փոքր մասշտաբով նշեց Հայաստանի անկախության օրը:

Հայաստանում հնդկական համայնքը ևս շատ փոքր է՝ բաղկացած հիմնականում Երևանի պետական բժշկական համալսարանում սովորող ուսանողներից, Հնդկաստանի դեսպանատան աշխատակիցներից և գործարարների փոքրիկ խմբից: ՀԿ-ն սերտ կապեր ունի բժշկական համալսարանի հնդիկ ուսանողների ու Դելի վերադարձած շրջանավարտների հետ: Հայաստանի հնդիկ ուսանողներն ամեն տարի տոնում են «Դիվալին»: 2010թ. նոյեմբերին նրանք «Դիվալին» տոնեցին «Հնդկաստան-Հայաստան բարեկամություն» ֆեյսբուքի խմբի աջակցությամբ: Ռանանջայը հուսով է, որ եթե ամեն ինչ լավ ընթանա, ապա «Դիվալին» Երևանում կտոնեն ոչ միայն հիմնականում հնդիկ ուսանողները, այլև ավելի շատ հայեր կկարողանան գալ ու վայելել փառատոնը:

Հնդկաստանի գլխավոր բուհում՝ Ջավահարլալ Ներուի անվ. համալսարանում, ամեն տարի՝ Հնդկաստանի Հանրապետության օրը, կազմակերպվում է ուտեստների միջազգային փառատոն: Տվյալ երկրից եկած ուսանողների պարտականությունն է հավաքվել, պատրաստել իրենց երկիրը ներկայացնող ուտեստներ ու վաճառել իրենց սեղանիկներում: Ջավահարլալ Ներուհի անվ. համալսարանում հայաստանցի 3 ուսանող է սովորում: 2011-ին նրանք կազմակերպեցին հայկական ուտեստների համտես՝ ներկայացնելով լավաշ, տոլմա ու մածնաբրդոշ: Ռանանջայն ասում է, որ իրենք աջակցեցին, որ մարդիկ տեղեկանան, որ հայկական սեղանիկ կա: Նրա խոսքով՝ հայկական ամբողջ ուտեստը վաճառվեց:

2012թ. հունվարին Երևանում կազմակերպվեց «Հնդկաստանը հայերի աչքերով» խմբակային ֆոտո ցուցահանդեսը՝ նվիրված Հնդկաստանի Հանրապետության 63-ամյակին: Հնդկաստանի դեսպանատան աջակցությամբ Ռանանջայը ցուցահանդեսը կազմակերպեց Հնդկաստանից, իսկ Ռուզաննան՝ Հայաստանում: Բացման արարողությանը հնդիկ ուսանողները կատարեցին Հնդկաստանի ազգային պարը՝ «Բհարաթանաթյամը»:

Ավելի քան 50 լուսանկար էր ցուցադրված: Լուսանկարներն արել էին հայեր, ովքեր այցելել էին նոր Հնդկաստան և պարզապես չխկացրել իրենց ֆոտոխցիկները. նրանք ամենևին էլ պրոֆեսիոնալ լուսանկարիչներ չէին: Ցուցադրված էր նաև Հնդկաստանի հայերի ընտանիքների պատմության մեջ մասնագիտացած անգլիաբնակ հետազոտող և «Հնդկաստան-Հայաստան բարեկամություն» ֆեյսբուքի խմբի անդամ Լիզ Չեյթրի արած 2 լուսանկար: Նախատեսված էր, որ ցուցահանդեսը պետք է տևի 3 օր, բայց մարդիկ այնքան ջերմ արձագանքեցին, որ ՀԿ-ն այն երկարաձգեց մինչև 10 օր:

Սուրբ Մարիամ Աստվածածին հայկական եկեղեցի,
Սայդաբադ		 Էդվարդ 7-րդի կամար, Կալկաթա, «Հնդկաստանը
հայերի աչքերով» ցուցահանդես, լուս.՝ Լիզ Չեյթրի

«Հայ-հնդկական բարեկամություն» ՀԿ-ի վերջին ծրագիրը Դելիում էր 2012-ի դեկտեմբերին, երբ ՀԿ-ն կազմակերպեց ինտերակտիվ հանդիպում իր անդամների և Հայաստանում Հնդկաստանի նորանշանակ դեսպան Թ. Սուրեշ Բաբուի միջև: Նախկին դեսպան Մալհոթրան ևս հրավիրված էր: Նորանշանակ դեսպանը դեռ չի ժամանել Հայաստան:

ՀԿ-ն ուզում է Հայաստանից մշակութային խմբեր տանել Հնդկաստան, որպեսզի հայկական մշակութային միջոցառումներ կազմակերպի այնտեղ: ՀԿ-ի համար ամենամեծ մարտահրավերը այս ծրագրերը ֆինանսավորելն է: Մինչ այժմ ՀԿ-ն ինքն է ֆինանսավորել այս ծրագրերը Հայաստանում Հնդկաստանի դեսպանատան աջակցությամբ:

«Մենք ուղղակի ուզում ենք, որ երկու երկրները մոտենան իրար այնքան, որքան հնարավոր է: Հենց մենք դա հաջողենք, շատ բան կփոխվի: Մենք այնքան մեծ կազմակերպություն չենք, որ կարողանանք այդ ամենն անել ինքնուրույն: Առանց ուրիշների և մեր կառավարությունների աջակցության՝ մենք չենք կարող իրականացնել մեր տեսլականը: Բայց մենք միշտ պետք է փորձենք՝ փոխանակ նստենք և ոչինչ չանենք»,- ասում են Ռանանջայն ու Ռուզաննան:

Ռանանջայի խոսքով՝ անհատների միջև կապեր հաստատելը եղել է «Հայ-հնդկական բարեկամություն» ՀԿ-ի ամենամեծ նվաճումը հիմնադրումից ի վեր: Նա վստահ է, որ մարդկանց իրար կապելն ու դիմացինի երկրի մասին նույնիսկ ամենատարրական մակարդակում կրթելը շատ կարևոր աշխատանք է:

#Լիզ Չեյթր

Մեկնաբանություններ (28)

Akshat
Indians Armenians do have common ancestors. Soo indians will realize that and will not them be alone
Vahan Armenia
Smartest thing to do not to marry at all :)
sino
well,I plan to work and live in aremania, I need some some links of Indian in Armenia.pls help me.
Ravi Ranjan
I express personal my solidarity, solidarity of my Organization ‘Live Values Foundation’ and my fellow Indian Citizen with Armenians. Kindly let Armenians know our feelings about ‘GENOCIDE OF ARMENIA’ We believe all those who deny the truth, support the lies. It is not only the aggressor but also ‘The Indifferentists’ who let it happen are responsible. Genocide is the reflection of ugliest and filthiest Sadistic mindset and the denial its extension. Now 99 years after, the massacre began and assumingly ended with the presumed turning point of history, we cannot undo it, but by condemning, making people aware of it, we may be able to prevent the future massacres. The One and a Half million Noble Souls are Victims of ‘GENOCIDE AGAINST HUMANITY’. The Armenians who were starved, tortured, and Slaughtered by barbarians in fact saved others, by lasting out energy and blows of aggressor. Whole Human Race including Citizens, Government of Bharat (India) must loudly, clearly and unequivocally acknowledge it and declare a Sadist, Racist Jihadist and Premeditated MASSACRE OF ARMENIANS as ‘GENOCIDE AGAINST HUMANITY’ We started it with planting ‘Remembrance Tree’, observing ‘Two Minutes Silence’ and prayer on 24th April 2014, at 1. Gurdaspur/Amritsar Punjab, India. 2. Gurudwara(Sikh Temple) in Kothara, Naliya, District Kutch, Gujarat, India by President Gorprit Singh, other members of Kutch Unit of Gujarat Chapter of LIVE VALUES FOUNDATION and Hindus/Sikhs of the area. From 25th April 2014 to 24th April 2015 we intend to plant 100 trees and hold 100 prayer meetings. Hence, a Peepal tree was planted by, executives of National Committee, New Delhi unit, Delhi unit and of Haryana Chapter at Rajiv Gandhi Samriti Van(Memory Forest)near Veer Hakikat Rai Bus Terminal, Sarai Kale khan, Ring Road, New Delhi Leading Lawyers from Supreme Court of India, retired Bureaucrats, and priests. Discontented Pakistani intellectuals and I attended the function. . Hindu (Sanatan Dharam), Sikh and Christian prayers were held. Apart from plantation and prayers, we shall carry on information dissemination programs by touring and delivering speeches in schools, colleges and universities. Holding Seminars with Supreme Court, High Courts and others Courts to make them aware. Raising this issue, before sitting and former Parliamentarians, State Legislators and large and small Political parties to get it declared as Genocide against Humanity. Present this issue before Parliament and President of India, file petitions for it. Regards, Sardar, RAVI RANJAN SINGH President LIVE VALUES FOUNDATION Cell: 78388 80446 e-mail: [email protected]
Anna
I am Armenian -American and I married a wonderful man who is Indian-American. My husband and I will have a strong marriage because we share the same values. The values we share come from our culture. Being the same race won't make us a happy couple or happy family. Some wonder what it will be like for our children. Too many think you have to pick and choose. Not enough understand that you can have the best of both worlds. Growing up in the US, I've had the honor to experience, learn, and grow from other cultures and races. It's one if he reasons I am proud to call myself American (an addition to the melting pot) as well as be Armenian and promote the culture! Our children will be knowledgable of many races and reflect the cultural differences. Ultimately we need to remember and accept the we are not just apart of one race. We are, I am, apart of the HUMAN race. The happy couple in the article promotes love for all colors, shapes, and sizes. Thank you for your strength, courage, and perseverance to the dear couple.
Jayanraj
I have a friend in Armenia and her boyfriend was an Indian studying in Yerevan. I heard many such examples. As a tourist I have travellerd extensively in Armenia. Small but colourful country, very safe too. Great cultures and stunning churches. Armenian girls are one of the most beautiful in world. And they can be very nice too. People outside Yerevan are very friendly. Also not so expensive country. Unfortunately I have no time window to visit Armenia again.
kedar
Now that's what I call a lady, hope to find someone as nice as her for myself,race,religion or looks does not matter.
kramesh
i love aremian people soft and kind
Virgil Neol
In Armenia, People Celebrate Women's day Life a big Festival and they show themselves that they really respect wormen. But after Marriage, they will treat them as servant or machine to produce babies. So, i think they have right to expect the respect from somewhere out of Armenia. And Rananjay and His Wife... they are good Couple.... May God bless them and give them long life.... And If any one is an Indian and against this couple, thn shut your mouth and sit quietly. Because Sonia Gandhi is not an India but still Running Whole Country.... And yea, Rananjay is Good Guy, But i hate it when he start comparing India and Armenia.... Because, as i know so far, there is no comparison ....
Long Live Armenia-India Friendship
The Indian point of view International marriages are also not a norm in India. By marrying a person from another country Mr Rananjay has shown a lot of bravery and his belief in humanity despite of all this farce called Race. If someone thinks race is truly a scientific thing then you are proving what Nazis did was right too. Take a look at any Human Genome Mapping study, one will realize that we are all the same under the skin, whether one is Indian, American or Mongolian. Armeniana shares a long history of friendship with India. This marriage is just another good point of this long friendship. In India, they say 'World is Our Home''[ Vasudeva Kutumbakam]
Monte
Kevin well said brother, there is not much you can say to these soulless individuals. They have no principals, sorputcun, or the ability to think out of the box. What’s most amazing is that we Kevin are the so called not progressive thinkers and backwards in their eyes, while these individuals think they are in a higher place and know better etc. If society was made with only such individuals I am convinced Armenia would not exist because these individuals only care about their own wellbeing and so called happiness and for that they will sacrifice thousands of years of our peoples struggle, preservation and vision. Give these guys enough money, a promise of a so called good life and wink and they would be willing to throw everything in the trash in the pursuit of blue clouds. Look at all of our national heroes and significant Armenian figures and tell me if they were more like and thought like X and Y or more like Kevin and me. .
Hasmik
proud of boys like you Kar jan. i appreciate your way of thinking. :)
Monte
Karen speak for yourself. I actually have done a lot for Armenia but I don't feel like or have the need to advertise my many deeds in front of you all. Second, I grew up in LA but currently live both in LA and Armenia thanks to my strong will and hard work . And the whole thing about how this is happened in history is completely ankap doesn't make anything better or justify anything. In our history there has been many traders so since it has happened before is it okay for it to happen again. Where are these great interracial offspring now? Are they Armenian? Do they care? And if love has no boundaries would you like to see your daughters and love ones marry odars even Azeris? Get over your dream world where we all can do as we like, if that was the case Armenia would not be around. Sacrifices are needed if you want a strong statehood and there is no shortage of great Armenian man and woman one can find love in. Yes bringing the two cultures together is great but as far as that creating any tangible benefits for Armenia is silly to say the least.
Hasmik
first learn to be polite and not talk bulshit, then only will think it worths to pay attention to your words or not even to notice. anyway why do we wonder?! Armenian men dont have even an elementary respect towards foreigners,who just come to visit and see our country.If seeing them in street,they can let themselves to speak out any nonsense coming in their mind, they will certainly talk bad about such couples. I said mine, bye!
Hasmik
i like this couple very much, and no one has a right to judg anyone,,,,... if we start talking about armenian men's relationships with russian women and their illegal children, and many more, we will have a very long conversation...so look yourself first before talking bad of others.!
Haroot
Why are we debating this topic? Please let the couple be. No one has the right to say what is right or wrong. Marrying outside one's circle has never been accepted whole heartedly by both sections. Yes, as Armenian or Indian it is good to marry within one's community but if one falls in love with the Odar so be it…love has no boundary but yes don't just go for the sake of anything else fame, money or just plain naive ness or somehow liking other culture… etc. In conclusion it is always good to see Armenian marrying and Armenian or Indian Marrying and India.
John
In the diaspora today at least HALF the marriages are with non-Armenians. It is not promoted, no, but it happens. Yes, if you don't like this reality, try and change it. Good luck. By the way, the first periodical in Armenian was created in India. Read your history.
Kevin
Monte, they don't like questions that make sense. They are scared to answer you, that's how it is with short-sighted people in denial who wear mule-blockers in their every-day lives. I made posts that they refuse to publish as well. Go figure.
Սոնա Ավագյան
Kevin, Հայերի մայրենի և Հայաստանի Հանրապետության պետական լեզուն հայերենն է: Ուստի ինձ անբնական և անտրամաբանական է թվում, որ դուք ձեր մեկնաբանությունը գրել են օտար լեզվով, տվյալ դեպքում՝ անգլերեն: Նույն կերպ անբնական ու անտրամաբանական է, թե ինչու եք «աստվածաբան» բառը չակերտի մեջ գրել: Չակերտ դրվում է այն դեպքում, երբ նպատակ կա բառին հաղորդել հակառակ իմաստ: Տվյալ դեպքում Ռուզաննա Աշուղյանը ստացել է բարձրագույն կրթություն աստվածաբանության ոլորտում և մասնագիտությամբ աստվածաբան է, հետևաբար չակերտն ավելորդ է: Փաստորեն, ոչ միայն հայերենի, այլև անգլերենի բնագավառում խնդիր ունեք: Իսկ որտեղի՞ց եք գրել ձեր օտարալեզու մեկնաբանությունը՝ Հայաստանի՞ց, թե շատ հեռու ինչ-որ մի երկրից, որտեղ և բնակվում եք ու պահպանում «հայկական արժեքներն ու մշակույթը», այդ թվում կարևորագույններից մեկը՝ հայոց լեզուն: Շնորհակալ եմ, որ հոդվածում գտել եք մի բան, որը գովազդելու համար կարելի է շնորհավորել ինձ: Սակայն ես հոդվածում ոչինչ չեմ գովազդել, որևէ բանի գնահատական չեմ տվել, այլ միմիայն արձանագրել եմ փաստերը: Իսկ փաստը չի դադարում գոյություն ունենալուց՝ միայն այն պատճառով, որ չես արձանագրել այն: Սոնա Ավագյան
Monte
Simple question no need to get all in depth. Yes or no would it be a good idea for every Armenia to marry other nationalities both in Armenia and in the Diaspora? Just because an individual has done it and not the entire Armenian nation it does not make it any better. If it is not acceptable and the consequences of such an act done in a larger scale or by all is undesired and dangerous for preserving the Armenian identity and nation then why is it okay on the individual level? After all it is individuals make up our small people and nation. We all need to be responsible for our actions and we simply do not have the luxury to assimilate and not sacrifice and fight for what’s best for our people rather than only ourselves.
Harry
Comment...Armenians have been marrying natives of India for the last 200 years, why the fuss now? Records show that Armenian traders from Julfa landed in India and took Muslin slave girls as their concubines. Some married but many did not and simply lived together. Many children were born from these relationships and some of the best known families of the 19th and early 20th centuries in Kalkata descend from these very same unions, including children of Armenian priests in india. Kevin’s “mongrelization” comment is truly worrying, we’re all descended from apes. Get over it Kevin.
Մարիամ
Չէ, GB.. սխալեցայ...ըստ երեւոյթին տակաւին երեխայ ես, ակնյայտ մանկամիտ տոգորումներով լի: Եթէ քու անբիծ արիւնը քեզ նմաները է աշհարհ բերած, վայ մեր ազգի ճակատագիրը...
GB
Սիրելի Մարիամ, ինչքան հաճելի կը  զգամ միւս անգամ քո սիրունիկ երեսը տեսնեմ քո Բէդօին աամուսնուտ քովը, նստած մի մեծ ահռելի ուխտի վրան: 
Սարգիս
Մի զարմանաք եթէ Kevin & GB յաջորդիւ առաջարկեն որ հայաստանի շուրջ ցանկապատ կառուցուի որպեսզի այլազգիներ ոտք չդնեն հայաստան: Մի գուցէ իրենք որպէս երկրապահ ծառայեն սահմանի վրայ եւ ընտրեն թէ որ երկրի քաղաքացին կարելի է մուտք գործել հայաստան: Այո՛ իրենք կապրին բազմազգ երկիրներուն մէջ, որրեմն թող մտահոգուին այնտեղի խառն ամունութեանց հարցով: Թող երթան եւ փողոքեն իրենց քահանաներուն եւ թեմի առաջնորդին որոնք կը պսակեն եւ կ՛օրհնեն նման ամունութիւններ: Նստած են հոն, ձեռքերնին ծալած եւ անհեթեթ դուրս կու-տան: Վստահաբար անլիարժեքութեան բարդոյթէն կը տառապին:
Սոնա Ավագյան
Kevin, լավ կլիներ, որ անծանոթների հետ շփվեիք «դուք»-ով, քանի որ դա է պահանջում շփման ամենատարրական նորմը, ինչպես նաև մեկնաբանություն գրելիս գործածեիք չեզոք բառեր ու չտայիք գնահատականներ, ամոթանք ու խրատներ, ինչը ես արել եմ հոդվածում: Ես ձեզ վրա չեմ «հարձակվել», այլ պարզապես պատասխանել եմ ձեր մեկնաբանությանը. նույն տրամաբանությամբ ձեր նախորդ և այս դիտարկումները կարելի է «հարձակում» որակել: Հայաստանում ֆիզիկապես չգտնվելը հիմնավորում չէ` հայերեն ֆոնտեր չունենալու համար: Ճիշտ նույն կերպ կարող էիք հոդվածը չկարդալ, քանի որ Հայաստանում չեք գտնվում: Ես քաջատեղյակ եմ, որ հոդվածները «Հետքում» հասանելի են նաև անգլերենով, ավելին` ես գրել եմ հոդվածի ոչ միայն հայերեն, այլև անգլերեն տարբերակը: Բայց որ ինտերնետի ընդունված լեզուն անգլերենն է, արդեն նորություն է ինձ համար: Իմ համոզմամբ` ոչ միայն ինտերնետի, այլև ամեն ինչի ընդունված լեզուն տվյալ երկրի պետական և տվյալ ազգի մայրենի լեզուն է: Հայերի ու Հայաստանի դեպքում այդ լեզուն հայերենն է և ոչ թե անգլերենը: Նախորդ մեկնաբանության մեջ արդեն գրել եմ, որ հոդվածը զուտ փաստերի արձանագրում է` առանց գնահատականների, և որևէ բան գովազդելու, ուրիշներին ճամփա ցույց տալու, քաջալերելու նպատակ չունի: Եթե հոդվածում ուզում եք գովազդ և այլ բաներ տեսնել, ուրեմն տեսեք այն, ինչը ձեզ հաճելի է և ինչը, ձեր կարծիքով, ձեզ «հիմք» կտա նման ձևով արձագանքելու: «Kartses Hayastani khndirnereh amen loutselek, yev lavatsrelek…» ձեր դիտարկումը չգիտեմ, թե ում է վերաբերում` անձամբ ի՞նձ, «Հետքի՞ն», հայաստանյան բոլոր լրատվամիջոցների՞ն, թե՞ ընդհանրապես բոլոր հայաստանցիներին: Բայց դատելով նրանից, որ նախադասության մեջ գործածված «լուծել եք», «լավացրել եք» բայերը երկրորդ դեմքով են, իսկ դուք սփյուռքահայ եք, ենթադրում եմ, որ Հայաստանի խնդիրները «լուծելու» ու «լավացնելու» գործում սփյուռքահայերի, այդ թվում անձամբ ձեր դերն ու մասնակցությունը (առնվազն ենթագիտակցության մակարդակում) չեք դիտարկում, այլապես կգրեիք «լուծել ենք», «լավացրել ենք»: Ձեր մեկնաբանության մեջ ինձ համար ամենամեծ անակնկալն ու նորությունը ձեր այն ենթադրություն է, որ հայաստանյան լրատվամիջոցները պետք է իրենց հաղորդած տեղեկություններով ուրախացնեն սփյուռքահայերին: Kevin, հաջողություն եմ մաղթում ձեզ: Սա ՎԵՐՋԻՆ մեկնաբանությունն է, որ այս հոդվածի առթիվ գրեցի ձեզ: Սոնա Ավագյան
Mariam
So don't read the article.....I assume you are an adult and that no one is twisting your arm...
GB
Dear HETQ moderator, I strongly agree with kevin, there is no need to advertise happy couple syndrome in Hetq news this way!! I rather read the romance of Armenian couples in our beloved Yerevan, than reading romance of couples on top of an elephant!!
Ohan
To say that this article encourages Armenians to marry odars is ridiculous. Sure..., after reading how happy this couple is, hoards of Armenian women will go out looking for Indians, Pakistanis and Afghani men. DUMB!!! That commentator sounds like the Diaspora Minister when she said she would do everything to stop odar marriages in the spyurk. How absurd!!! If people are so upset about assimilation, they should relocate to Armenia. Full Stop!!

Մեկնաբանել

Լատինատառ հայերենով գրված մեկնաբանությունները չեն հրապարակվի խմբագրության կողմից։
Եթե գտել եք վրիպակ, ապա այն կարող եք ուղարկել մեզ՝ ընտրելով վրիպակը և սեղմելով CTRL+Enter