ՀՀ առաջին նախագահը քսան տարի առաջ ասաց. «Քսան տարի հետո լավ կլինի»: Հիմա էլ իներցիայով, անգիտակից նույնը կրկնում են նրա իրավահաջորդները:

Ինձ ապշեցնում է, երբ վաթսունամյա մարդը խոսում է ապագայի մասին: Ապագա խոսքը հնչեցնելով` նա կամ փորձում է խաբել ինձ, կամ էլ ինքն իրեն:

Եվ հետո անպարզ են ինձ համար լավի մասին, լավ կյանքի մասին մեր առաջնորդների պատկերացումները: Չգիտեմ, գուցե շատ փողը նկատի ունեն նրանք, ինչն ստիպում է գալիքի մասին ստեր հորինել ու կառչել առաջնորդական հարթակից:

Այդ հարթակի մերձակայքում անընդհատ պտտվող մի պոռոտախոս քաղաքական գործիչ էլ, որը  ծախվեց բոլոր նրանց, ով գնեց իրեն, ապագայի մասին իր հեքիաթասացությունը հրապուրիչ դարձնելու միտումով, հեռուստահարցազրույցի ժամանակ գլուխ էր գովում, թե ինքը «Բիթլզների» երաժշտությամբ մեծացած սերունդ է: Բիթլերը /բիթ երաժշտություն լսող հարգելի նախկին կոմսոմոլ/ ստեղծել են չափից ավելի երաժշտական խոտան ու թերևս մի քանի հաջողված սիրո երգ: Եթե ուզում եք ներկայանալ որպես ինտելեկտուալ կամ ժամանակին շարժում ապրած մարդ, ապա շարժումն ու ինտելեկտը Բիթլերից հեռու, շատ ուրիշ այլ տեղերում էին ձեր ջահել տարիներին:

Մեկը հպարտանում է, որ ինքն ավարտել է Չեխովի անվան դպրոցը ու լսել է բիթ երաժշտություն, երկրորդը, Չիկ Կորեայի տեսքից ոգևորված, սխալ է հասկանում բարևի իմաստն, ու մարդու մահվան պատճառ է դառնում, երրորդը երիտհայությանը պայծառ ապագա է գուշակում՝ Թաթա Սիմոնյանի «ռոք» երաժշտությունից հարբած: Պարզվում է` կիսատ-պռատ երաժշտիմացությամբ պճնազարդվելն արդեն իսկ բավարար է ազգին դեպի ապագա առաջնորդելու համար:

Ի սեր Աստծու, լուռ լսեք ձեր լսելիքը, ընկեր առաջնորդներ, առանց գեղարվեստական ճաշակների արտիկուլյացիայի: Քանզի կյանքը ցույց տվեց, որ այդ ճաշակները նույնքան անհիմն ու փոփոխական են, որքան քաղաքական ճամբարներ փոխելու ձեր նախասիրությունը: Սկզբից կոմսոմոլ, հետո կոմունիստ, հետո միաբան, այնուհետև ազգայնական, մի պատեհ պահից ցեղակրոն, իսկ հետո, հետո էլ համոզված եմ` ինչ դրոշ էլ բարձրացնի հազարագույն կաշի փոխած կարիերիստը, միևնույն է, նրա ուղու վերջնանպատակը լինելու է փողը: Այնպես որ, նույն սուտը կրկնելու կարիքը չկա էլ:

Ներկայիս նախագահն էլ կուսակցական մի հավաքի ժամանակ ապագային միտված հայտարարություն արեց, թե իբրև քսան տարուց այլ Հայաստան կունենանք:

Քսան տարի առաջ ասում էին` «քսան տարի անց», հիմա էլ ասում են «քսան տարի հետո»:

Քսան տարի առաջվա վաթսուն տարեկանները հիմա դարձել են քսան տարով տարեց, այդ քսան տարով տարեցները քսան տարուց կլինեն հարյուր տարեկան… եթե լինեն:

Ի՞նչ են կարծում մեր նախագահները, որքա՞ն կարող է ապրել մարդն, ընդհանրապես: Թե մտածում են մեր առաջնորդները, որ լավ կյանքի մասին խոստմանը հավատալը կարող է դարձնել անմահ մարդուն:

Ես չգիտեմ՝ ի՞նչ է երկրի նախագահի ասածը, էլի՞ մի քսան տարով լծվենք այս անգամ սերժանտական, անդասակարգ հասարակարգ կառուցելու գործին:

Առաջնորդներ բուծող կոմսոմոլածին համակարգը երևում է՝ դեռ կենսունակ է մեր ազգի մեջ: Անպիտան, բաժան-բաժան եղած ժամանակները ոչ մի կերպ չեն գալիս իրենց միացյալ հանգրվանին: Դա է պատճառը հաստատ, որ կոմերիտականը մուտացվեց երիտհանրապետականի: Պարզվեց` երիտհայը մնում է երիտհայ, որ ժամանակում էլ նա ապրի և ինչ երաժշտություն էլ լսի: Դո՞ւք ինչ եք լսում, երիտցեղակրոններ: Դո՞ւք որ երաժշտությամբ մեծացող սերունդն եք:

...

Սեսիլ Թեյլորը 1965 թվականին հիմնեց «Сесil Тауlоr Unit» երաժշտախումբը ու շեղվելով տրադիցիոն չափողականությունից՝ կարողացավ ատոնալությունը դարձնել երաժշտական արտահայտչամիջոց: Դա հենց այն տարիներին էր, երբ ներկայիս մեր առաջնորդներն իրենց կոմերիտական կրծքանշաներն էին ստանում և ինտելեկտուալի իրենց կարիերան սկսելով կոմունիստական հիերարխիայի ամենաստորին աստիճանից, բիթ-բիթ ռիթմերով առաջանալով՝ հիմա դարձել են մեր կյանքի տնօրեններ ու երաժշտական ճաշակներ թելադրող ուսուցիչներ: