HY RU EN
Asset 3

Բեռնվում է ...

Էջի վերջ Այլ էջեր չկան բեռնելու համար

Որոնման արդյունքում ոչինչ չի գտնվել

Էդիկ Բաղդասարյան

Փլված կառավարման համակարգի պարտությունը

Նրանք չկան, մի հսկա դատարկ խոռոչ է մեր մեջ, որը լցնել հնարավոր չէ: 4-5 հազար հոգի չկա այլեւս:

Այսօր մեծ մասը, չգիտեմ ինչու, համոզված ասում է, որ մենք այս պատերազմում պարտվելու էինք: Նախ՝ պատերազմից հնարավոր էր խուսափել, բայց իշխանություններն ունակ չէին դա անելու: Նրանք պատրաստ չէին իրենց պոպուլիզմից մի սանտիմետր նահանջելու: Այնպես որ, անիմաստ արդարացումներ մի’ փնտրեք: Ու ամեն ինչ բանակի վրա մի’ բարդեք: Մենք ունեինք 30 տարեկան բանակ, որը միշտ կատարել է առաջադրված խնդիրները: Բանակը մի օրում չի ստեղծվել, անցել է չափազանց դժվարին ճանապարհ: Այո, բանակում կային բազում խնդիրներ, բանակից թալանում էին (են), գողանում էին (են), բայց դա չի նշանակում, որ մենք բանակ չունեինք: Դուք չեք պատկերացնում, թե մենք ինչպիսի զինվորներ ու սպայակազմ ունեինք բանակում:

Ես միանգամայն հակառակ կարծիքին եմ, մի’ արդարացրեք այսօրվա իշխանություններին, գերագույն գլխավոր հրամանատարին: Նույնիսկ համոզված եմ, որ մեր ունեցած զենքերը բավարար էին թշնամուն կանգնեցնելու, հյուծելու ու ստիպելու դադարեցնել ռազմական գործողությունները: Իսկ եթե հակաօդային պաշտպանության «Տոր» համակարգերով բանակը համալրվեր մինչեւ հարձակումը, օդն ընդհանրապես փակ կլիներ: Նույնիսկ եթե առաջին օրերին արագ բերվեին հակաօդային նոր միջոցներ (դրանք շատ ուշ բերվեցին), որն, անշուշտ, հնարավոր էր, պատերազմը միանգամայն այլ ելք կունենար: Բայց իմքայլականները լուրջ չէին ընկալում պատերազմը սկսելու մասին բազում ազդակները: Սահմանից այն կողմ կուտակումներ կային, հարձակումից դեռ ամիսներ առաջ անդադար ինժեներական աշխատանքներ էին կատարվում, ամիսներ շարունակ: Բայց այս ամենն իշխանության համար հազարերորդական հարց էր:

Ես այսօր էլ համոզված եմ, որ եթե իմանայինք հարձակման օրն ու ժամը, թշնամուն ժամանակին կկանգնեցնեինք լրիվ ուրիշ բնագծերում: Առաջին հարվածին եթե պատրաստ լինեինք, պատերազմն այլ ելք կունենար: Մի օրինակ բերեմ. պաշտպանական ուղղություններից մեկում հարձակման առավոտյան երեք ԱԹՍ է խփել մեր ՀՕՊ-ը: Ինչու՞ մնացած ուղղություններում նույնը չի եղել, ոչ ոք չի էլ փորձում իմանալ: Մինչեւ հիմա, իմ ունեցած հանդիպումներից եմ եկել այդ եզրակացության, նույնիսկ չեն վերլուծել մեր պարտության պատճառները, չեն ուսումնասիրել տարբեր հատվածների մարտերը, կորուստների, հակահարձակման գործողությունների ձախողման պատճառները:

Երբ ինձ հարցնում են՝ ո՞րն է մեր պարտության պատճառը, անմիջապես պատասխանում եմ՝ տգիտությունը: Ապաշնորհ, անգրագետ կառավարման պատճառով ունեցանք այսքան զոհ, վիրավոր ու կորցրինք Արցախը: Այնպիսի խառնաշփոթ էր կառավարման համակարգում, որ նույնիսկ զրահաբաճկոնները չէին կարողանում տեղ հասցնել: Հարավային ուղղությունը կաթվածահար էր: Այդ ուղղությամբ տարբեր հատվածներում երբեմն չէիր կարողանում պարզել՝ ո՞վ է տվյալ ջոկատի հրամանատարը, այդ հատված ուղարկված հրաձիգների ջոկատն ի՞նչ խնդիր պետք է լուծի: Սարուշենի մոտ պատերազմի օրերին հանդիպել էինք ջոկատի, որը ենթարկվում էր Սամվել Բաբայանին եւ նրա հրամանով էր այնտեղ, կար ջոկատ, որին նախագահ Արայիկ Հարությունյանն էր ուղարկել, ու կային ՊԲ ժամկետային զինծառայողներ: Ու այս երեք ուժերը միմյանց հետ կապ չունեին: Անհասկանալի էր, թե ադրբեջանական զորքերն ինչպես էին առանց դիմադրության իրար հետեւից վերցնում հայկական գյուղերը, ինչու այնտեղ գտնվող զորքը կազմակերպված դիմադրություն ցույց չէր տալիս, չէիր հասկանում, թե ինչու էր հրետանին ժամերով հրետակոծում ինչ-որ հատված, ինչու անտառը սանրելու համար այդտեղ ուղարկված ջոկատին երեք օր գիշերային տեսանելիության սարքեր չէին բերում: Բազում-բազում անպատասխան հարցեր: Եվ մինչեւ հիմա ոչ մեկը չի փորձում որեւէ հարցի պատասխանել: Ոչ մեկը չի բացատրում, թե ինչպես էր հնարավոր հանձնել Հադրութը, ինչու Սղնախից հանեցին զորքը եւ ճանապարհ բացեցին դեպի Շուշի: Ու՞մ հրամանով եւ ինչու՞ Քարին Տակից հանեցին զորքը: Եվ ինչու՞ էր Նիկոլ Փաշինյանը նոյեմբերի 9-ին՝ հայտնի փաստաթուղթը ստորագրելուց ժամեր առաջ, գրում՝ Շուշիի համար մարտերը շարունակվում են: Երբ ժամեր անց ստով բեռնված իր քարավանը պիտի ծնկեր Ալիևի առաջ: Ու երբեք, երբեք չեմ կարողանա հասկանալ, թե գլխավոր շտաբի պետը 44 օրվա ընթացքում ինչու չեկավ զորքի մոտ, ինչու ոտք չդրեց Արցախ:

Այդպես էլ, որևէ հարցի պատասխան չստանալով, ավերեցինք երկրի անվտանգության համակարգը, Հայաստանը նետեցինք ռուսների եւ թուրքերի գիրկը: Ու այսօր մենք գրեթե չկանք որպես երկիր:

Մեկնաբանություններ (14)

Medic
It was karma and bumerang. Sooner or later, armenia shuld have paid the price for its sins.
Philip Hagopian
TOTALLY agreed...just watched it all go down helplessly
Սվետլանա
Հրամանատարները թալանեն, իրենց դեբիլության պատճառով զորքին ուղարկեն մահվան, չիմանան ով որտեղ ինչ ռազմական խնդիր է լուծում, իրար վրա կրակեն, բայց պարտության համար մեղավորը քաղաքական գործիչը լինի։ Փաշինյանը պետք է համաձայնվեր Լավրովի պլանին, դա էր պատերազմ կանխելու միակ շանսը, բայց դուք դրա համար էլ իրեն կախաղան կհանեիք։
Vahe Gyulnazaryan
I believe the despair in your conclusion is the raw emotion we experienced and are experiencing. It hopefully motivates our people to not lose further time. May our heroes rest in peace. Nonetheless, thanks to our heroes, no more of our children are actively dying, this is our chance to regroup and set our future in the right direction. A chance to fortify, reorganize, and with the same effort figure a way to make peace with our neighbors.
Andranik falkoyan
What was this? An article? Seemed like a 5 part twitter rant? Whats your point? No answers. Just baseless accusations. You think we were gonna beat the Turkish Army with machine guns? The Army is an institution, it doesnt matter how many pot bellied generals you think are marvelous. We didnt have the organisational ability, the financial might, or indeed the leadership, both political and military. Yet you blame one party? Unbelievably poor description (no analysis).
Անի
Պարոն Բաղդասարյան ?
coco
This is quite an indictment of Leadership. It saddens me to read this level of indifference and incompetence.
Сергей
Войну проиграла армия и генералы. Правительство покупало вооружение, которое заказывает армия.
Ara Hakopian
Losing a war is a disaster and capitulation at war an existential treat. The latter is possible by share incompetency in politics, military and organization. We will never find out what went wrong and individuals responsible for this capitulation. To do so requires hard work, tenacity in looking for failures and establishing the basis for rectifying these failures. Our elites are incapable such hard work. I do not know how My Step can command our government knowing because of their failure we have lost so many lives. They have lost their moral mandate to govern and should have resigned in disgrace.
mihran robert mahmouzian
sir from the top to the bottom you are rotten from the small to big guy you are rotten. after 15 year working in berzor i never never met a honest peron never. starting with the big crooks and there motto was haistan haistan for there own poket and you. haistantsi know it all .armenian from the diaspora are good only for milking .you lost we all lost don even try to analyse dont even try undertand j accuse you all.
George
"And why did Nikol Pashinyan write on November 9, hours before signing the famous document, that the fighting for Shushi was still underway? A mere hours later, Pashinyan’s caravan, loaded with lies, knelt before Aliyev!" Couldn't agree more! Nikol Pashinyan is a mixture of populism and yellow journalism. Lies and deceptions are also inseparable part of yellow journalism!
Գարո
ԲԱզում հարցեր կան: Ինչի պատերազմը մենակ Արցախում գնաց. իսկ երկրորդ մասը ընդանրապես միայն հարավային թևում: Լրիվ թուրքի գծած սցենարով: Ինչի Հայաստանից սահմանից ոչ մի հակահարձակողական գործողություն չի եղել՞ Մանավանդ առիթն էր կար, թուրքերի ԱԹՍ -ները եկել էին Աբովյան, Վարդենիսի գյուղերը ռմբակոծում էին: Ինչի օրինակ չենք հարձակվել Ղազախը ու Թովուզը գրավելու համար, կամ Նախիջևանի վրա ինչի չենք հարձակվել՞ Եթե ուզում ես հաղթես պիտի հարվածես այտնեղ որտեղ հակառակորդը թույլա չի սպասում քեզանից հարված: թուրքերը իրենց բանակի թղջ ուժը մոտ 60-70տոկոսը կենտրոնացրել էին հարավային թևում: Ռիսկի էին դիմել ու էտ ռիսկը իրան արդարացրեց: Բնականաբար ուրիշ տեղերում իրանք թուլացել էին: Բայց մեր գերագույնը ու իր նշնակած գենշտաբի պետը ՎԱԽԿՈՏԻ մեկն են ու չեն համարձակվել նախաձեռնել հարձակում: Ուղղակի ոչխարի նման կանգնել նայել են թե հակառակորդը ինչա անում:
Բալաբեկ
Արցախյան հարցի լրջությունը ու կարևորությունը չգիտակցելու համար իշխանությունները մեղավոր են։ Բայց ապաշնորհ տգետ կառավարումը հավանաբար անխուսափելի էր։ Ներկայումս մեր երկրի/ժողովրդի հավաքական պոտենցիալը այդքանն է։
Սուսաննա Մարտիրոսյանը
Միանգամայն համամիտ եմ, ապաշնորհ տգետ կառավարումը մեր երկիրը տանուլ տվեց և դեռ շարունակում ենք գլորվելով,երբ ենք սթափբելու

Մեկնաբանել

Լատինատառ հայերենով գրված մեկնաբանությունները չեն հրապարակվի խմբագրության կողմից։
Եթե գտել եք վրիպակ, ապա այն կարող եք ուղարկել մեզ՝ ընտրելով վրիպակը և սեղմելով CTRL+Enter