«Այնտեղ, որտեղ կին գործիչները, պաշտոնյաները շատ են, այդ բնագավառում ավելի զուսպ, հավասարակշռված, օրինական գործունեություն է ծավալվում: Եվ սա` հատկապես հայ հասարկության մեջ»,- այսօր «Կին թեկնածուն քաղաքական ընտրապայքարում» թեմայով ասուլիսի ընթացքում ասաց «Ժառանգություն» խմբակցության պատգամավոր Անահիտ Բախշյանը: Ըստ նրա` եթե կանանց սկզբունքային, իրենց ասելիքը գործով ներկայացնող, մայրական բնազդը ներդնող, ազնիվ տեսակը շատանա բոլոր ոլորտներում, հատկապես` կառավարման շրջանակներում, ապա Հայաստանում էլ կարող ենք ակնկալել ինչ-որ փոփոխություններ, բայց այդ ամենն այսօր չկա:

ՀՅԴ խմբակցության պատագամավոր Լիլիթ Գալստյանն էլ նշեց, որ խորհրդարանում կանանց ներգրավվածության առումով 108-րդ տեղում ենք աշխարհում, իսկ գործադիր մարմնում ներգրավվածության առումով` 96-րդում: 2009 թ.-ին էլ, ըստ սեռերի իրավահավասարության սանդղակի, 96-րդն էինք:

«Մենք արական քաղաքական մշակույթի միջավայրում ենք ապրում, որտեղ կանանց իրավունքները թեեւ սահմանադրորեն ամրագրված են, սակայն փաստացիորեն դա չունենք: Շահում է այն հասարակությունը, որն իրապես օգտագործում է կնոջ պոտենցիալը: Կան մի շարք գիտական ուսումնասիրություններ, որոնք ապացուցում են, որ օրենսդիր մարմնում կանանց նվազագույնը 30 տոկոս ներգրավվածությունն է թույլ տալիս ունենալ այնպիսի օրենսդրություն, որում պաշտպանված են բոլոր սեռերի իրավունքները, եւ կա խոհեմության կոնսենսուս, ու կնոջ ձայնն էլ հասանելի է եւ որակյալ»,- ասաց Լ.Գալստյանն ու հայտնեց, որ ՀՅԴ-ն առաջարկել է Ընտրական օրենսգրքում փոփոխություն անել. կանանց ներգրավվածությունը ընտրական ցուցակներում 15-ից հասցնել 30-ի:

«Հայ կնոջ կերպարը, խորհուրդը ավանդաբար խաթարված չի եղել, բայց մենք 21-րդ դարում ենք, եւ սոցիալական դերակատարությունների կողքին խելամիտ երկիրը կնոջ առաջ հնարավորությունների դաշտ է բացում»,- շեշտեց ՀՅԴ-ական պատգամավորը: Նա, սակայն, նշեց, որ ինքն անձնապես չունի այդ խնդիրը. «ԱԺ-ում 16 դաշնակցականներից 3-ը կանայք են, բայց դա չի նշանակում, որ ես իմ ձայնը չպիտի բարձրացնեմ այն կանանց անունից, որոնք ունեն ասելիք, մեծ հնարավորություններ, բայց ներկուսակցական դիկտատուրայի պատճառով գործիք են դառնում ցանկերում 15-20 տոկոս լրացնելու համար: Օրինակ` Ֆինլանդիայում եւ Նորվեգիայում հավասարության մասին օրենք կա, բայց ոչ թե մեխանիկական հավասարության, այլ սեռերի հավասարակշռված ներկայացվածության»:

ԱԺ-ի կին փոխխոսնակի` Արեւիկ Պետրոսյանի հրաժարականի առիթով երկու բանախոսներն էլ ափսոսանք հայտնեցին: «Շատ եմ ցավում ոչ թե նրա համար, որ խախտեցինք գենդերային հավասարակշռությունը, այլ այն կարծիքին եմ, որ տիկին Պետրոսյանը բանիմաց էր: Բայց դա ներկուսակցական որոշում էր, որը պարտադիր չէ, որ մենք կիսենք»,- ասաց Լ. Գալստյանը:

Ա. Բախշյանն ավելի կտրուկ արտահայտվեց. «Կոալիցիան իր ներքին գզվռտոցը լուծեց կնոջ հաշվին, եւ ինքս բոլորովին չեմ ողջունում այդ քայլը: Արեւիկ Պետրոսյանը բավական գրագետ եւ կոմպետենտ անձ էր»:

Վերջին շրջանում վարչապետի ցուցումները ֆինանսների, գյուղատնտեսության, առողջապահության եւ  կրթության ոլորտներում հեռացումների մասին կին պատգամավորները ընդունում են ոչ միանշանակ:

«Կրթության եւ առողջապահության բնագավառում կանայք բավական ներկայացված են, բայց դուք գիտեք, թե որտեղ: Նրանք հիմնականում դպրոցի տնօրեններ, ուսուցիչներ են: Նրանք հրաշալի գործիք են դառնում այս իշխանության ձեռքին,- ասաց Անահիտ Բախշյանը,- դուք ինձանից լավ գիտեք, որ հասարակության մեջ կինը որպես կաշառակեր չի ընկալվում: Կաշառակերը մեզ մոտ տղամարդն է. եւ ոչ միայն փող տալու-վերցնելու, այլեւ պաշտոն գրավելու եւ այն ծայրից ծայր օգտագործելու համար: Ինձ համար ամենատխուրը վարչապետի հայտարարությունն էր. 10 օրում բերել ինչ-որ ծրագիր: Ես ընդամենը հիշեցնեմ, որ Կառավարությունը 118 էջանոց հակակոռուպցիոն ծրագիր ունի, ու ոչ մի էջը չի օգնում, հետեւաբար 10 օրում ի՞նչ պիտի գրեն նախարարները: Սկսենք խոսել կոռուպցիայից քաղաքական կուսակցությունների մեջ: Ինչու՞ մեր «Հայլուրն» ու մնացածները ցույց են տալիս, թե ինչպես են ՀՀԿ-ն ու ԲՀԿ-ն անվճար բժշկական օգնություն ցույց տալիս: Մի հարցրեք` էդ որտեղի՞ց, ու՞մ հաշվին, էդ ու՞մ փողերն են, մե՞ր…»:

Լիլիթ Գալստյանն էլ նշեց, որ կոռուպցիայի դեպքում հասարակության կին եւ տղամարդ հատվածները հավասարապես պատասխանատու են դրա դեմ պայքարի համար. «Կինը այդ հասարակության մի մասնիկն է, որը շատ հաճախ հանդուրժող է: Պիտի հասարակությունը իր երկու սեռերով էլ անհանդուրժողականություն դրսեւորի»: