Անահիտ Առաքելյանը հաճախ առավոտներն անցկացնում է Եռաբլուրում՝ իր զույգ եղբոր՝ Սարգիս Մկրտչյանի շիրիմի կողքին։ Սարգիսը մասնակցել է Արցախյան առաջին պատերազմին, եղել ռազմաճակատի տարբեր ուղղություններում, ծանր վիրավորվել է, իսկ 1999-ին` մահացել։ Նրան հուղարկավորել են Եռաբլուրում։

Անահիտը շրջում է Եռաբլուրով, այցելում նաև 2020-ի զոհերի շիրիմներին։ Տանն արդեն գիտեն, որ առավոտյան իր գտնվելու վայրն Եռաբլուրն է։

«Մայիսի 9-ը հերոսական օր էր, թեկուզ զոհեր շատ ունեցանք, բայց ունեինք ազատագրված հայրենիք, հիմա ոչինչ չունենք, բայց էստեղ այս օրը չգալ չեմ կարող, սա մեր տղաների օրն է»,- ասում է նա։

Շրջում ենք պանթեոնի տարածքով, գերեզմանների մոտ զոհերի ծնողներն ու հարազատներն են, նրանք մաքրում են շիրիմները, կարգի բերում, փոխում ծաղիկների ջուրն ու խունկ ծխում։

Անահիտ Առաքելյանը

Այն գերեզմաններում, որոնց գլխավերևում Արցախի դրոշն է ծածանվում, գրեթե մարդիկ չկան։ Հավանաբար, պատճառը բլոկադան է, արցախցիները չեն կարողանում այցելել Եռաբլուրում հուղարկավորված իրենց հարազատներին։

Ռուբեն Հովսեփյանի կինը՝ Սիրանույշ Հարությունյանը, ամուսնու գերեզմանին խունկ է ծխում։ Ռուբենը մասնակցել է նաև Արցախյան առաջին պատերազմին։ 2020-ին էլ ռազմաճակատ էր մեկնել մահապարտների ջոկատի կազմում։ Հոկտեմբերի 3-ից ընտանիքը Ռուբենից տեղեկություն չի ունեցել։ Վերջին անգամ իմացել են, որ Ջրականում է եղել։ Ամիսներ անց Ռուբենին գտել ու հուղարկավորել են այստեղ։

Ռուբեն Հովսեփյանի հարևանությամբ հուղարկավորված են Արցախի հերոս Մենուա Հովհաննիսյանն ու Թաթուլ Ջավրուշյանը։

Սիրանույշը խունկ է լցնում նաև նրանց խնկամաններն ու դստերը՝ Նարինեին խնդրում, որ կրակ վառի։

«Էստեղ սենց ա, մեկս մյուսին էստեղ էլ ենք հարևանություն անում, բոլորս բախտակից ենք»,- ասում է կինը։