Այսօր կառավարության շենքի մոտ կրկին հավաքվել էին մի խումբ բողոքողներ, ովքեր պահանջում էին դադարեցնել բանակում կատարվող բռնություններն ու սպանությունները, իսկ մեղավորներին պատժել: Նրանց ձեռքին մահացած զինծառայողների անուններով, նկարներով և տարբեր պահանջներով պաստառներ կային: Նրանց հետ էին նաև տարիներ առաջ մահացած զինվորների ծնողները, ովքեր ամեն հինգշաբթի հավաքվում են այստեղ:

Այս անգամ բողոքի ակցիայի մասնակիցների թիվը ավելի մեծ էր: Մասնակիցներին ցնցել էր «Եղնիկներ» կոչվող զորամասում ծառայող Աղասի Աբրահամյանի սպանությունը: Ցուցարարները վանկարկում էին` «ամոթ, ամոթ», «ինքնասպան եղեք»:

Մահացած զինվորների ծնողներից շատերը կոչ էին անում չուղարկել իրենց տղաներին բանակ, որովհետև այնտեղ միայն «այլանդակում, հետ են ուղարկում»: Տարածքի կարգ ու կանոնը վերահսկող ոստիկանները պահանջում էին անցորդներից արագ անցնել այդ տարածքով, իսկ հարցին, թե ինչ է պատահել, նրանք պատասխանում էին, թե ոչնինչ էլ չի պատահել:

Այս բողոքի ակցիայի մասնակիցներից Արփինե Գալֆայանը` ՄԻԺԻ կենտրոնի նախագահը, նշեց, որ իրենք պահանջում են, որ դատապարտվեն բոլոր իրական մեղավորները, ընդ որում` ոչ փակ դռների հետևում` կաշառելով դատավորներին, ինչպես նաև բոլոր նրանք, ովքեր հովանավորում, սատարում են նման արարքները, այնուհետև թաքցնում:

«Եթե մենք այսօր ու ամեն օր չկանգնենք այս մարդկանց կողքին, ոչ մի բան էլ չի փոխվի: Հանրությունը, եթե ձայնը բարձրացնի, կփոխվի: Եվ եթե մարդկանց անհանգստացնում է այս հարցը, թող գան, կանգնեն այստեղ: Ես վստահ եմ, որ հասարակության գործողություններով կարելի է իրավիճակ փոխել: Ինչքան մենք սուս ենք մնում, այնքան մտածում են, որ կարելի է: Ու այս ծնողների կողքին ավելի շատ մարդիկ պետք է կանգնեն, ու ավելի շատ ռադիկալ ակցիաներ կարելի է անել», - հավելեց նա:

Բողոքի ակցիայի մասնակիցները նշում էին, որ նման դեպքերը չպետք է թաքցվեն, դա հանգեցնում է անպատժելիության ու ավելացնում է նման դեպքերը, պետք է ամեն կերպ սատարել զոհված զինվորների հարազատներին:

«Ուզում ենք պահանջել կառավարությունից, որ մարդկանց իրավունքները պաշտպանեն` այս դեպքում մեր զինվորների: Այնպիսի բանակ ստեղծենք, որ մեր տղաները չվախենան իրենց կյանքի համար»,- նշեց ակցիայի մասնակից Սառա Անջարգոլյանը:

Բողոքի ակցիային մասնակցում էին նաև Աղասի Աբրահամյանի ընկերները: «Ես շոկի մեջ եմ: Ո՞նց կարելի է մարդուն ծեծել, սպանել դաժանորեն»,- ասում է Հասմիկ Մարգարյանը, ով Աղասիի հետ մեծացել է նույն բակում:

Աղասիի մանկության մյուս ընկերը` Գագիկ Իշխանյանը, պատմեց, որ Աղասիի սպանությունից հետո զանգել են նրա մորը և ասել` իբր Աղասին թունավորվել է: Այնինչ Աղասիի գանգուղեղը եղել է ճաքած, ողնաշարը, կողերն ու ոտքը` ջարդած, նրա օրգանիզմում առաջացել է ներքին արյունահոսություն, ականջը կտրած է եղել, դանակի հետքը երևում էր, իսկ դեմքը այնքան է այլանդակված եղել, որ անգամ հարազատ քույրը չէր կարողանում ճանաչել:

Գագիկը նշեց, որ այն լուրերը, թե Աղասին ունեցել է էպիլեպսիա, իրականությանը չեն համապատասխանում, որովհետ նա շատ առողջ և ուժեղ տղա էր: Նա համոզված է, որ նրան նման կերպ ծեծել են 5-6 հոգի, որվհետև եթե երկու հոգի լինեին, Աղասին անպայման կկարողանար պաշտպանվել: Բացի դրանից` նա միշտ խուսափել է կոնֆլիկտներից:

Գագիկի խոսքերով` Աղասին ծառայության գնալուց 3 ամիս առաջ եղել է Ռուսաստանում, և հարազատների այն խնդրանքները, որ չգնա բանակ, նա մերժել է, որովհետև շատ էր ցանկանում ծառայել իր հայրենիքին: Նա, լինելով տան միակ տղան, նաև ստիպված էր պահել իր ընտանիքը` հարկ եղած դեպքում մի քանի տեղ աշխատելով: Բանակում ծառայում էր արդեն ութ ամիս, արդեն պետք  է արձակուրդ գար, բայց այդպես էլ չեկավ:

Իսկ երկու ամիս առաջ Կարմրաքարի զորամասում սպանված Տիգրան Համբարձումյանի հայրը հայտարարեց, որ այս ընթացքում ոչ մի մեղավոր և ձերբակալվող չի եղել: Միաժամանակ հորը մերժել են ընձեռել ՀՀ նախագահի հետ հանդիպելու հնարավորություն, ումից նա պահանջում է դիմել դատախազին, որ այդ գործը նորմալ ընթացք ստանա:

«Այդ գործը եթե չբացեն, իմ ընտանիքը կխելագարվի, արդեն խելագարությունն է մտել իմ տուն: Եթե այդ նկարները դնեմ ինտերնետում, թե ինչ են ինձ ուղարկել, այս ժողովրդի կեսը կխելագարվի: Նման բան սարսափ ֆիլմերում էլ չկա: Ու դրանից հետո բոլորն ուզում են ինձ ապացուցել, որ իմ երեխան իրեն սպանել է, հետո իր գանգամաշկը գլխից հանել: Չի կարող նման բան լինել պատերազմ չունեցող երկրում», - ասաց մահացած զինվորի հայրը:

Այնուհետև ներկաներից մի քանիսը որոշեցին մտնել կառավարության շենք` խոսելու պաշտոնյաների հետ, որովհետև սպասելն անօգուտ էր: Սակայն ներկա ոստիկանները նրանց արգելեցին: Նրանք խոստացան ներկաների պահանջի մասին հայտնել կառավարության ներկայացուցիչներին:

Որոշ ժամանակ անց հայտնվեց միայն ոստիկանապետ Ալիկ Սարգսյանը, ով հրաժարվեց խոսել բանակում տեղի ունեցող դեպքերի մասին` ասելով, որ կարող է պատասխան տալ միայն իրեն առանչվող հարցերին: