Այս պատմությունը 9 տարվա վաղեմություն ունի: Սկսվել է 2005թ. օգոստոսի 11-ին, երբ Երևանի Երրորդ մաս թաղամասում հայտնաբերվել է Ջրվեժ գյուղի բնակիչ, 19-ամյա Մեսրոպ Մաքոյանի դին՝ դանակի 7 հարվածներով: Սպանության մոտիվը, ըստ հաստատված մեղադրանքի, թաղի հինգ տղաների միջև ծագած վիճաբանությունն է եղել՝ աղջկա (գլխավոր վկա Մարինե Հակոբյանի, ում Մեսրոպը տուն ճանապարհելիս է եղել), իրար ասված «արա» բառին հետևած կռվի պատճառով: 

Այս սպանությանը «Հետքն» անդրադարձել է դեռևս 2008թ., երբ դեռ ընթանում էր չորսի գործով դատավարությունը՝ բարձրաձայնելով նախաքննության ու դատավարության ժամանակ կատարված խախտումների մասին. վկաների ցուցմունքների պարբերաբար փոփոխում, հրաժարում նախկին ցուցմունքներից, վկայություններ սպառնալիքների, ճնշումների մասին, վկա Մելքոն Վարդանյանի առևանգման փորձը հենց դատական նիստերի դահլիճից, նրա փախուստը Հայաստանից և այլն: Սկզբում գործը վարել է Շենգավիթի դատախազությունը, այնուհետև 4 ամբաստանյալների բողոքների հիման վրա այն տեղափոխվել է Գլխավոր դատախազության Հատուկ կարևորության գործերով վարչություն:

 

Այս գործով դատապարտվել է 4 երիտասարդ՝ 4 տարի տևած գործի քննությամբ: Մեկ անգամ դատավոր Խանդանյանը գործը ետ է ուղարկել լրացուցիչ նախաքննության: Դատարանը միաժամանակ հանձնարարել է քննության առարկա դարձնել նաև այլ անձանց կողմից սպանության իրականացման վարկածը:

Ի վերջո, Շենգավիթ վարչական շրջանի ընդհանուր իրավասության դատարանը (դատավոր Ալեքսանդր Ազարյան) 2009թ. նշանակել է հետևյալ պատիժները՝ Մեսրոպի հետ վիճաբանած Հրաչ  Սահակյանին ու Զավեն  Մկրտչյանին դատապարտել է 15-ական տարվա  ազատազրկման, Վլադիմիր Մկրտչյանին՝ 11 և Սերոբ Տեր-Մելիքսեթյանին 9  տարվա ազատազրկման: Առաջին երկուսին սպանություն կատարելու, իսկ վերջին երկուսին՝ սպանությանը օժանդակելու համար: 

Այնպես է ստացվել, որ մյուս 4 տղաների գործով մեղադրական դատավճիռ կայացրած նույն դատավոր Ալեքսանդր Ազարյանը տարիներ անց քննել է նաև Վահե Խաչատրյանի գործը՝ դարձյալ կայացնելով մեղադրական  դատավճիռ՝ հաստատված համարելով, որ Վահեն օժանդակել է Մեսրոպ Մաքոյանի սպանությանը: Վահեն դատապարտվել է 8.5 տարվա ազատազրկման: Սա այն դեպքում, երբ դատարանում տարբեր վկաներ փաստել են, որ սպանության օրը՝ 2005թ. օգոստոսի 11-ին, Վահեն եղել է աշխատավայրում՝ «Նաիրիտում»: 

«Քննիչի կողմից առգրավված «Նաիրիտ» գործարանի աշխատանքային մատյանները, որոնք վկայում են, որ Վահեն դեպքի օրը աշխատանքի է եղել ու ստորագրել իր անվան դիմաց, անհետացել են: Ոչ միայն այդ մատյանները չկան, այլև սպանության գործիք դանակը: Դուք կարո՞ղ եք պատկերացել նման բան, որ մարդու անմեղությունն ապացուցող ալիբին անհետանա: Բայց քննիչը պարտավոր էր պահպանել դա»,- «Հետքի» հետ զրույցում զարմանքով ասաց Սերոբ Խաչատրյանը:

«Մատյանների առկայությունն էական չէ, եթե դրանք արժեքավոր նշանակություն ունենային, դեռևս այն ժամանակ Վահեին մեղադրանք չէր առաջադրվի, նրա նկատմամբ հետախուզում չէր հայտարարվի»,- ժամանակին նշել էր մեղադրանքը պաշտպանող դատախազ Արթուր Դավթյանը՝ նշելով, որ Վահեի հայրը՝ Սերոբը, նույն գործարանում նույն արտադրության պետն է եղել, և լսելով հետախուզման մասին՝ միգուցե հետագայում հետին թվով ավելացրել են նրա անունը, իսկ Վահեն էլ ստորագրել է իր անվան դիմաց: 

Պաշտպան Էմիլ Պետրոսյանը հակադարձում է. «Եթե նման կասկածներ կային, թող բացահայտեին, կեղծողներին պատժեին, այնինչ այդ մատյանները նույնիսկ չեն էլ զննել, ոչ մի գործողություն դրանց հետ կապված չեն արել: 9 հատորանոց գործից ինչո՞ւ հանկարծ հենց այդ մատյաններն անհետացան»: 

Այսօր Վահե Խաչատրյանի քրեական գործն անցել է եռաստիճան դատական ատյաններով: Բոլոր ատյաններում հաստատված է համարվել Վահեի մեղքը՝ սպանությանն օժանդակելու հարցում: Սակայն պաշտպանական կողմը կարծում է, որ դատապարտվել է ակնհայտ անմեղ մարդ: «Մյուս շաբաթ գործը կգնա ՄԻ եվրոպական դատարան՝ արդար դատաքննության խախտման հիմքով, քանի որ Վահեի անմեղությունն ապացուցող ապացույցներն առավելքան համոզիչ են»,- ասաց փաստաբան Էմիլ Պետրոսյանը:  

Վահե Խաչատրյանի մեղքը չհիմնավորող նյութերին կանդրադառնանք հաջորդիվ: