2020թ.-ի սեպտեմբերի 24-ին լրացել էր Գագիկի և Սուսաննայի ամուսնության 20-ամյակը, երեք երեխաների, բարեկամ-ընկերների հետ տանը փոքրիկ հավաքույթ էին կազմակերպել։ Երեք օրից սկսվեց պատերազմը։

«Գիտեի, որ զինվորականի կին լինելը դժվար է, ամուսնանալուց գիտակցել եմ ամեն ինչ, բայց դա սեր էր առաջին հայացքից, իրար հասկանում էինք կես բառից։ Ինքը հատուկջոկատային էր, ու մարտական գործողությունների գնալուց գիտեի` ինչքան վտանգավոր է այդ ամենը, բայց չէի հարցնում ոչինչ, ինքն էլ չէր պատմում։ Որոշել էինք՝ երբ անցնի թոշակի ու միասին վայելենք արդեն հանգիստ կյանքը, կպատմի, թե ինչերի միջով է անցել, բայց չհասանք այդ օրվան»,- ասում է Սուսաննա Սարգսյանը:

Գագիկ Ալլահվերդյանի կինը՝ Սուսաննա Սարգսյանը

Գագիկի մարտական ընկերները պատմում են, որ շատերի համար պատերազմը սկսվել և ավարտվել է 2020թ.-ին, բայց իրենց՝ հատուկջոկատայինների համար պատերազմը շատ վաղուց կար և շարունակվում է։ Պատերազմից առաջ տարբեր մարտական առաջադրանքների ընթացքում Արցախի ՊԲ հատուկջոկատայիններն ունեցել են 20 զոհ: 44-օրյա պատերազմի ընթացքում հատուկ ջոկատայիներից զոհվել է 18 զինծառայող, 2 հոգի անհետ կորած է։

«Ամեն մի հատուկ գործողություն մեր անհատական պատերազմն էր, Գագիկը միշտ ամենավտանգավոր տեղերում էր, այս պատերազմում էլ ամենաառաջինն էր գնում դիրքեր ու ամենավերջինը դուրս գալիս»,-պատմում է զոհված ընկերոջ տանը հավաքված մարտական ընկերներից մեկը:

Գագիկի մարտական ընկերները զոհված ընկերոջ տան բակում

Գագիկ Ալլահվերդյանը 1997 թվականից ծառայել է Արցախի պաշտպանության բանակում։ ՊԲ հատուկ նշանակության ջոկատի ստեղծման օրվանից ծառայել է այդ զորամասում։ Եղել է հետախույզ, դիպուկահար։ Ստացել է կապիտանի կոչում։

2014 թվականի օգոստոսյան մարտերի ժամանակ հատուկջոկատայինների կազմում գործողությունների համար ՀՀ և ԱՀ նախագահների կողմից պարգևատրվել է «Արիություն» մեդալներով։

Մասնակցել է 2016 թվականի ապրիլյան պատերազմին, վիրավորվել է Թալիշում։ 2020թ.-ի 44-օրյա պատերազմում հատուկ ջոկատայինների կազմում կռվել է ռազմաճակատի ամենաթեժ կետերում՝ Եղնիկներ, Թութակներ, Քարին Տակ, Սղնախ, Շուշի։ Զոհվել է նոյեմբերի 7-ին` Շուշիի մատույցներում։

Գագիկ Ալլահվերդյանը

2020 թվականի հոկտեմբերին Գագիկը հատուկջոկատայինների խմբով տեղակայված էր Հադրութի Թութակներ բարձունքում: Այստեղ ինտենսիվ մարտեր էին ընթանում: Թշնամին շրջանցել էր բարձունքը և հոկտեմբերի 21-ին կարողացել մտնել արդեն թիկունքում գտնվող Տող գյուղ։ Ստեփանակերտ տանող ճանապարհն անցել էր նրանց վերահսկողության տակ: Թութակում գտնվողները շրջափակումից խուսափելու համար անտառներով հասնում են Կարմիր Շուկա:

Շրջափակումից դուրս գալուց հետո հատուկջոկատայինները մարտական առաջադրանքներ են կատարել Քարին Տակ, Սղնախ գյուղերում։ Նոյեմբերի 6-ին Գագիկը եղել է Շոշ գյուղում, ստացել է Շուշիում գործողություն կատարելու առաջադրանք: Հնարավոր չի եղել պարզել, թե ինչ պետք է անեին հատուկջոկատայինները Շուշիիում: Նոյեմբերի 6-ի գիշերը երեք մեքենայով հատուկջոկատայինները դուրս են եկել Շուշի-Քարին Տակ խաչմերուկ։ Ճանապարհին՝ գազալցակայանից 200 մետր դեպի խաչմերուկ ընկած հատվածում մեքենաները կրակահերթի տակ են ընկնում, Գագիկ Ալլահվերդյանը, Մխիթար Ասրյանը, Վազգեն Աբրահամյանը զոհվում են։

Շուշիի մատույցներում զոհված հատուկ ջուկատայինների վերջին լուսանկարը (ձախից` Գագիկ Ալլահվերդյան, Մխիթար Ասրյան, Վազգեն Աբրահամյանը՝ վերջում)

Գագիկ Ալլահվերդյանի աճյունը փոխանցվել է պատերազմից հետո, նոյեմբերի 13-ին։ Հետմահու նա արժանացել է «Մարտական խաչ» 2-րդ աստիճանի շքանշանի։

Գագիկի կինը պատմում է., որ պատերազմի ընթացքում հեռախոսով քիչ էին խոսում, չէր ասում՝ որտեղ են, ինչ են անում, միայն հիշում է, որ միշտ  ասում էր՝ պինդ կաց, խոխոց կողքը։ 

«Ինչքան էլ դժվար պահեր են եղել, ինչքան էլ վտանգավոր առաջադրանքների էր գնում, նույնիսկ լինում էր՝ կապն էր կորում, լինում էր՝ ուշանում էր, բայց գալիս էր, ինքը մեզ համար անպարտելի էր, որոհետև միշտ հետ էր գալիս»,-ասում է Սուսաննա Սարգսյանը: