Զարուհի Մեջլումյան

«Նույն պատմությունը, վատ երազի պես, երկու անգամ կրկնվեց, երկու անգամ ստիպված թողեցինք Թալիշը»,- ասում է թալիշցի բազմազավակ ընտանիքի մայր Մարինե Սարգսյանը, ում հանդիպեցինք Երևանում:

Մարինեն առաջին անգամ պապի ու տատի հետ 1992-ին է դուրս եկել Թալիշից. «14 տարեկան էի, էլի Երևան եկանք, երեք տարի էստեղ դպրոց գնացի, Երևանում էլ ավարտեցի դպրոցը»:

Գյուղն ազատագրելուց հետո Մարինեն վերադարձել է հայրենի Թալիշ, ամուսնացել է համագյուղացի Արամ Սարգսյանի հետ: Համատեղ կյանքի 20 տարիներին նրանք ունեցել են չորս երեխա` երկու տղա, երկու աղջիկ: Ավագը 18 տարեկան է, կրտսերը` 8: Մարինե Սարգսյանի չորս երեխաներից ավագը` Մհերը, տասը ամիս է` ծառայում է Ասկերանում, ամուսինն էլ` Արամը, պայմանագրային ծառայող է, այս պահին էլ Թալիշում է ծառայությունն իրականացնում:

Գյուղի կյանքից, պայմաններից գոհ էր Մարինեն, ինչպես և մեզ հանդիպած թալիշաբնակներից յուրաքանչյուրը: «Լավ էինք ապրում, վատ չէինք, անասուն էինք պահում` կով, խոզ, հավեր ունեինք, մենք մեզանով ապրում էինք»,- պատմում էր Մարինեն:

Բազմազավակ ընտանիքի մայրը պատմում է ապրիլի 1-ի գիշերվա մասին. «Անընդհատ ռմբալկոծում էին, լույսերը գնացել էին, մի կերպ ինչ ձեռքներս ընկավ էրեխեքին հագցրել ենք: Մի կերպ գնացինք հարևանի տուն, մինչև 5:30 պադվալում կուչ էինք եկել պատերի տակ… բոբիկ-տկլոր դուրս ենք եկել տնից, մինչև անգամ չենք հասցրել էրեխեքին նասկիներ հագցնեիք: Հարևանն ա գնացել բատարեյով նասկի գտել –բերել, էրեխեքը դողում էին, մրսում` էնա վախից, էնա ցրտից»: 

Հետո գյուղացիները հավաքվել են գյուղապետարանում, ճանապարհին տեսել, որ շուրջբոլորը քանդված է, հոսանքի լարերը կտրտած, գետնին թափված, անասունները սատկած. «Անընդհատ ռմբակոծում էին, պատերին էինք քաշվում… գյուղապետն ասեց` ինչքան կնիկ, էրեխա կա, հանեք գյուղից»: 

Ապրիլի 2-ին Մարինեն երեք երեխաների հետ հասել է Երևան, ժամանակավոր ապրում են Երևանում` մոր տանը: Հիմա բնակարան են փնտրում. «Մասիսում մի տուն ենք գտել, էդտեղ կապրենք, էրեխեքը դպրոց կգնան, մինչև ուշքի գանք»,-ասում է Մարինե Սարգսյանը:  

Մարինեի մեծ աղջիկը մեր այցելության պահին հիվանդանոցում էր: Մայրն ասաց` աղջկան պիտի վիրահատեն. «Շնորհակալություն «Առաքելություն Հայաստան» կազմակերպությանը, իրենք են հոգալու վիրահատության ծախսը»:

Վերջում Մարինեին հարցնում եմ կարիքների մասին, պատասխանում է` մենակ խաղաղություն ենք ուզում, ուրիշ ոչ մի բան… 

Լուսանկարներն ու տեսանյութը` Նարեկ Ալեքսանյանի