HY RU EN
Asset 3

Загрузка

Нет материалов Нет больше страниц

Не найдено ни одного докуметна по Вашему запросу

Деструктивный “корректор” армянской истории

Не секрет, что политические и исторические испытания прошлого могут стать опытом. Только для этого есть одно обязательное предусловие: исключение лжи и обмана. На лжи не создать ни государства (даже если и создать, то вряд ли оно просуществует более 70 лет), ни истории (нет нераскрытых исторических фальсификаций, есть пока еще нераскрытые исторические фальсификации).   

Все это, наверняка, не является тайной и для одного из моих знакомых “деятелей” Рафика Амбарцумяна. Заслуженный патриот, он особенно против фальсифицирования истории своего народа. Об этом свидетельствует его недавняя публикация, точнее, заголовок публикации “Искажение армянской истории более недопустимо”. Пойдем дальше и посмотрим, кто же искажает армянскую историю. Только не торопитесь угадать.   

Согласно Рафику Амбарцумяну, исказителями нашей истории являются ни больше ни меньше восхваляющие в информационных средствах Мовсеса Горгисяна по случаю 50-летия со дня его рождения. Ну, наш истинный патриот также не выдержал и постарался обнажить историческую реальность. 

Из текста видно, что Рафик Амбарцумян особенно близко к сердцу принял определение мученика, применяемое к Мовсесу Горгисяну. Для непосвященных он поясняет смысл данного слова: “Мучеником является тот, кто осознанно приносит себя в жертву, уверенный в том, что лишь ценой своей жизни можно обеспечить жизнь и победу близких”.  

То есть, Рафик Амбарцумян относит смысл слова к миссии гибели одного во имя многих. Специально для господина Амбарцумяна приведу словарное толкование слова мученик: “человек, пострадавший или погибший за какую-либо идею, убеждение” (АН “Современный толковый словарь армянского языка”). Синоним слова мученикжертва (А. Сукиасян “Толковый словарь синонимов армянского языка”).

Интересно, когда 24 апреля все армянские средства массовой информации взывают к памяти 1.5 млн. жертв, почему Рафик Амбарцумян не протестует, приводя свое толкование слова мученик. Ведь эти жертвы не вписываются в данное определение, в данное им толкование.

Тогда как именно Мовсес - “человек, погибший за идею, убеждение”. Мовсес был политическим деятелем, который вместе со своими друзьями без промедления взялся за оружие, вместе с бойцами, в то время самой регулярной армии Независимости, отправился на фронт и погиб в первые же дни. В Арцахской войне пали тысячи жертв. В голове какого мерзавца могла возникнуть мысль об обсуждении обстоятельств гибели кого-либо из борцов за свободу с позиции обвинителя: а почему он погиб?

Рафик Амбарцумян в случае с Мовсесом дает ответ и на это “почему”, предлагая вместо мученика дать Мовсесу другое определение: “... вследствие пренебрежения советами опытных бойцов в январе 1990 убит пулей снайпера” (мое выделение). С уверенностью заявляю, что это ответственное высказывание автора статьи носит подлый и маскирующий характер.   

Хорошо, отчего же Рафика Амбарцумяна так огорчают сказанные о Мовсесе слова признания? Он сам же и отвечает на этот вопрос в продолжении своей публикации. В тексте небольшого объема Амбарцумян ровно восемь раз приписывает себе определенные действия, совершенные в годы движения и ранее: “организованное мной”, “руководимое мной”, “отредактированное мной”, “порученное мной” и т.п.    

Но в этой цепи самопупства самое омерзительное заявление говорит о том, что он был “глашатаем и распространителем” идеи независимости, редактируя газету “Независимость” и являясь “источником ее идей”.  

Рафик, за идею независимости было пожертвовано в сумме около 250 лет жизни борцов за независимость. Эти годы - время их жизни, тогда как ты был занят сколачиванием своего красного будущего. А где ты был в то время, когда образец честности и благородства Степан Затикян шел на смертную казнь во имя идеи независимости; когда мы, борцы за независимость, не колеблясь возлагали свои жизни на алтарь жертвоприношений, выступая против сверхдержавы века; когда тюрьма и ссылка, бесконечные преследования и гонения были нашими постоянными спутниками? Почему в то время ты не набрался храбрости участвовать в каком-либо судебном процессе или хотя бы тайно посетить семью одного из осужденных, как это делали люди, которые были не с нами, но в глубине души сочувствовали нам.        

Я узнал от Паруйра Айрикяна, что есть человек, готовый писать политические статьи, но только тайно, только с потаенного места, в условиях абсолютного отсутствия риска. Это был ты, Рафик Амбарцумян, который даже в годы движения не выступал под своим именем и фамилией, а избрал псевдоним Амазасп и прятался за ним. После всего этого, как ты можешь представляться в качестве вдохновителя идеи независимости. Это где и в какой кузнице ты подковался как будущий гуру?         

В те годы Паруйр Айрикян использовал один метод вдохновления людей: еще ползающему в политике человеку внушал, что он единственный и незаменимый, что доверяет только ему тот или иной секрет. Для меня этот метод был неприемлем, но многие приходили в восторг, раздувая свое я, до тех пор, пока не приходили в себя, отдалялись или начинали враждовать. Ты больше всех плутал в этих лабиринтах эгоизма.  

А уже в бурный период деятельности движения, когда твое потаенное место-барикада теряла смысл, ты ловко перепрыгнул из нее прямо на помост. Это был прыжок истинного генератора идей. Но одну минуту. Кто был тот, в отличие от тебя, вдохновленный юноша, который очутился на “подготовленном тобой”, “организованном тобой” митинге, на месте, предназначенном тебе на помосте?     

Кто такой этот Мовсес Горгисян? Его надо было “ликвидировать”. Именно с этим предложением ты выступил, когда я увидел тебя в первый раз. Помнишь, в лесу Норка? Это ты попросил тайной встречи через Мехака Габриэляна в месте, находящемся вне поля зрения. Познакомились и ты сразу сделал два предложения: ликвидировать Мовсеса Горгисяна (в том случае, когда Мовсес был членом-учредителем ОНС) и установить в ОНС заработную плату. Я отклонил оба твоих предложения.    

А когда прошло время и стало целесообразным выделять работникам ОНС денежную компенсацию, я от этой суммы отказался, переводя ее детям-сиротам или семьям погибших борцов за свободу. Представляю, как бы ты удивился, узнав об этом.       

А помнишь, как чередой всех твоих выступлений и действий ты бросал тень на идею независимости, проваливал всякую нашу инициативу, в тот опасный период, когда настолько хрупка была чаша правды, которая подносилась нашему народу, восставшему против исторической несправедливости, собравшемуся в единый кулак, но и политически неискушеному. Сколько раз Мовсес, своей гибкостью, острым умом и обаянием, спасал ситуацию и также твое положение?          

После ряда подобных случаев Мовсес, глубоко уважающий старших себя по возрасту людей, назвал тебя “чекистом”, а ты, чтобы развеять тобою же произведенное впечатление, во имя идеи независимости вновь совершил ловкий прыжок, но в этот раз прямо к туфле Мовсеса, для того чтобы ее поцеловать.   

Все присутствующие были удивлены и поражены, даже “твои помощники” Вараг Аракелян и Мехак Габриэлян. Наверное, именно этот твой поступок ты не можешь простить Мовсесу больше всего. Но постой, выясняется, что ты хороший прыгун. Вот только зря представляешь свой прыжок в качестве полета. Летать тебе не дано. 

Ты, Рафик Амбарцумян, неудачник даже в своем тщеславии. В своей публикации “Искажение армянской истории более недопустимо” или, что одно и то же, “Хватит восхвалять Мовсеса Горгисяна” ты противопоставляешь Мовсесу борцов за свободу, погибших в арцахской войне и не получивших заслуженного признания, говоришь об их интересах.

Во-первых, звание национального героя не лимитировано и не из-за Мовсеса, к примеру, Леонид Азгалдян, который был членом военного совета армии Независимости ОНС, не получил звание героя. Причина в том, что в нашей стране еще не сформировалась культура признания героев. 

Есть много достойных людей, сложивших свои головы на арцахской войне, которые остались в тени. Это больной вопрос, которым ты стараешься спекулировать, направив острие греха против памяти Мовсеса.

Но у Мовсеса есть и другой грех. Тот, для кого ты жалеешь даже слово “погиб”, по-твоему “вследствие своей неопытности застрелян снайперской пулей азери” (мое выделение), и стал причиной смерти двух бойцов. Тогда почему ты не предлагаешь подвергнуть Мовсеса смертной казни посмертно? Или почему ты так добр и не обвиняешь наряду с Мовсесом и других наших погибших ребят в неопытности.    

Однако ты настолько опытен.

И все это ты говоришь с позиции превращения в опыт испытаний прошлого, выявления исторической лжи и обмана, восстановления правды, потому что хорошо осознаешь их значимость, а также стремление к поиску правды народа, испытавшего историческую несправедливость. Искал и нашел искажателей армянской истории? 

Прочти вслух свою статью и увидишь, что на самоме деле ты пытался удовлетворить свое тщеславие. Но почему за счет Мовсеса? Потому что он не живой и не сможет ответить, потому что тебе больше не придется по твоей же инициативе целовать его туфлю? Ты мертвее него и просто хочешь в политической жизни возвратить сознание перед смертью. 

Ну тогда послушай, что я тебе скажу: жуй свою политическую клятву с неспешностью верблюда, вот только не плюй зловонием вверх. Это тебе совет. Второй совет: не занимайся политическим мародерством, это не честно, и не вынуждай, не хочу, используя свое право сказать: “Твое место возле параши, сука!”    

Размик Маркосян

Член Национальной объединенной партии (НОП)

Член-учредитель объединения Национального самоопределения (ОНС)

 

Комментарии (32)

Ծովինար Նազարյան
Պարոն Մարկոսյան, կուզեի այսպիսի հատու շեշտադրումներով բացահայտեիք նաեւ այսօրվա Հայաստանում պուտինիզմ ու ստալինիզմ քարոզողներին, որոնք նույնպես ժամանակին ձեր թիմակիցներն են եղել ու հիմա ՀՀԿ–ի միջոցով հեծնել են Հայաստանը։ Կուեզի Ձեր դիտարկումները լսել Շանթ Հարությունյանի բանտարկության, Մաքսային Միություն գնալու, Միկոյանի արձան տեղադրելու եւ արժեքային այս ահռելի շրջադարձի մասին դեպի 1937 թիվ։ Կուզեի լսել, որովհետեւ հայտնի անկախականներից այն քչերից եք, ով չի կորցրել իր հարգանքը։ Այդ թվում` իմ աչքում։ Շնորհակալություն։
nen
ԱՊՐԵՍ
Վարդան Ասծատրյան
Ներկայումս, ցավոք, բազմացել են մարդիկ, որոնք ժողովրդական, ազգային շահերը պաշտպանելու անվան տակ իբրև թե լուաբանում են մերձավոր ու հեռավոր անցյալի դեպքերն ու դեմքերի գործունեությունը, իրականում օգտվելով ազգի արդի տկարությունից նրանք համարձակվում են ձեռք բարձրացնել դռևս կանգուն մնացած արժեքների ու կերպարների վրա` հուսալով օր առաջ դրանք ևս փոշիացնել: Նրանք օգտվում են այն բանից, որ ազատություն ասվածն Հայաստանում այսօր վերածվել է սանձարձակության ու ամենաթղության, երբ մարդը նախ Աստծո կերպարանքին մոտենալու կամավոր ջանքեր անելու և ապա այդ ճանապարհին պղծված սրբությունները բարձրացնելու ու սրբելու սեփական օրինակ դրսևորելու փոխարեն տգիտաբար կամ միտումնավոր ավելի մեծ վնաս է հասցնում թե իրեն և թե իր ազգին: Ռաֆիկ, մի’ ծառայիր ռևիզիոնիստներին, մի հայհոյիր մերօրյա այն փոքրաթիվ կերպարներին, որոնց կյանքով պետք է նվիրականության մասին պատկերացում կազմի նոր սերունդը: Մինչև նոր քայլ անելդ, կանգ առ և քո անցած ճանապարհը քննիր: Այդ ում վրա ես մատ թափ տալիս, ով քեզ հանձնարարեց այդպես վարվել և ինչու դա քո սրտով եղավ, այդ ո~ւր ես գնում… Եթե անգամ այդ ամբողջը դու ես արել, ապա ուրեմն պետք է այնքան սեր ու իմաստություն ունենայիր, որ ուրախանայիր կատարվածով, բայց դու ընկել ես սին պարզաբանումների ետևից և փնտրում ես մի բան, որ գոյություն չունի: Ուրեմն, ավելի լավ է պատճառը փնտրիր իր եղած տեղում և էլ քայլ մի արա մինչև այն չգտնես…
Հայ մարդ
Տրվել էր պատասխան անցյալի դեպքերը ներկայացնող մի հոդվածի: Տրվել էր արժանի պատասխան, որքան էլ որ խիստ, բայց վաստակած իրավունքով: Ենթադրվում էր, որ պատասխանից հետո բանական մարդը կլռեր: Սակայն խեղկատակության հասնող քայլը չուշացավ և արտահայտվեց նույն հոդվածը կրկին հրապարակելով: Ցավալի է, որ այսօր մեր իրականության մեջ շարունակվում է անկախության դափնիների խլխլոցը, ինչը ըստ իս բոլշևիկյներին բնորոշ երևույթ է:
ՎԱՐԴԱՆ ԶԱՔԱՐՅԱՆ
Այս ինչպիսի տարօրինակ են մեկը ուզում է Անդրանիկ Զորավարի անունը պախարակի, իսկ մյուսն էլ ազգային հերոս Մովսես Գյորգիսյանի, սակայն երկուսի տեղն էլ դերն էլ գիտենք արդեն թէ որտեղ և ինչ փնտրտուքների մեջ են: Շատ եմ ափսոսում Մոսոյի զոհվելու համար, Մոսոն այն մարդկանցից էր որ պետք է կենդանի մնար ու սրանց նմաններին միշտ իր կոշիկները համբուրել տար ու ուղարկեր իրենց մոր արգանդը, սակայն նա հիմա ավելի շատ է հերոսացել ու պատմության էջերում ու մեր սրտերում որպես Աստծուց նվեր տվաց հերոսներ են մեր ազգի համար դարձել: ու այսպիսի ժողովրդական ասացվածք կա ( շունը հաչելով էլ կսատկի), ուրեմն իմացած եղեք այ ստահակներ որ նախանձն ու չձևաորված մարդ լինելը ձեզ կխանգառի ամեն տեղ:
Հրանտ
Ռաֆիկ Համբարձումյանը միշտ հայտնի էր իր քստմնելի վախկոտությամբ:
Տիգրան
Արժանի հակահարված է Ռազմիկ ջան
Միքայէլ Հայրապետեան
Հարգելի պարոն Մարկոսյան, ի վկայություն Ձեր այս հոդվածի, հավելեմ, որ ինքս՝ իմ ընկեր Վարդան Բախշյանի հետ (ով, ի դեպ, հետագայում զոհվեց Ջանհասանի մարտերում) անձամբ եմ Ազատության հրապարակում ականատես եւ ունկնդիր եղել Մովսես Գորգիսյանի ասածին Ռաֆիկ Համբարձումյանին, ով նոր էր ավարտել ԱԻՄ-ի անունից ունեցած իր խայտառակ ելույթը Արցախյան շարժման հուժկու հանրահավաքում: Գորգիսյանն ասաց. «Այլեւս չհամարձակվես Միավորման անունից խոսել, սրիկա, չեկիստ»: Այսինքն՝ Համբարձումյանի՝ Մովսես Գորգիսյանի հանդեպ իրականացրած դիակապտության Ձեր մեկնաբանումը միանգամայն համոզիչ է. շնորհակալություն Ձեզ՝ մեր հիրավի Ազգային հերոսին այդպես անխոցելի պաշտպանելու համար:
Asala
Jamy motenum e ev takanqnerin petqe Njdehyan vochov heracnel asparezic
Գևորգ Հայրապետյան
Ռազմիկ Մարկոսյան, գիտեք ինչ հաճույքով եմ կարդացել այս պատասխան հոդվածը!!! ռաֆիկ համբարձումյան, գիտես ինչ հավեսով եմ քեզ ասում ... ... ... ... ... ... ...
ԱՆԴՐԱՆԻԿ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
Եթե խոսքը պատմական դեպքերի ու դեմքերի հավատաքննությանը չվերաբերվեր, պիտի խոստովանեի, որ գրված է շատ շնորհալի գրչով և ափսոսանք հայտնեի, որ այս գրիչը դադար էլ է առնում: Որովհետև լեզվամտածողությունից դատելով և հաշվի առնելով հեղինակի կենսագրությունը, առջևում մեզ մեծ ու տարողունակ հուշագրական հերկ է սպասվում, խոստումնալից բերքով: Եթե կուզեք, թող սա նաև հորդոր դիտվի, ընթերցողի արդարացի պահանջ: Մեզանից շատ ու շատ առաջ Պլատոնը մի բանավեճի ժամանակ իր ընդիմախոսին ասել էր.«Ես չեմ կիսում Ձեր կարծիքը, բայց կյանքս կտամ` պաշտպանելու կարծիք ունենալու ձեր իրավունքը»: Հավակնոտ չթվա, բայց Ռազմիկ Մարկոսյանի հրապարակումը մեկնաբանելն անհնարին է: Գրված է ասպետական վայելչագեղությամբ և ասելու իրավունքով: Որևէ մեկին կամ նրա կարծիքը գռեհկաբանելը պատասխան չէ, ինչպես փորձել ու փորձում են անել ոմանք, ոչ էլ ազգային հերոսի հիշատակի պարզունակ պաշտպանությունն է պաշտպանություն: Ցավում եմ, որ շատերը չեն հասկացել Մարկոսյանին: Անսահման ուրախ եմ, որ մեր մեջ ապրում են ասելու իրավունք ունեցող մարդիկ, մանավանդ, երբ ասում են հարկավոր պահին և ճիշտ տեղում: Ամեն ինչ կորած չէ, երբ խիղճը լեզու և նույնիսկ գրիչ ունի: Մայրենի լեզվի իմ ուսուցչուհին` տիկին Ժենյա Հարությունյանը մեզ իններորդ դասարանում բոլորիս, մեկ առ մեկ բարձրաձայն կարդալ էր տալիս Եղիշեյի գրքի այն հատվածը երբ թվարկվում էին նահատակներն ըստ տոհմերի, անուն առ անուն: Ինչ սիրով,ինչ գորովանքով էին շարադրված նրանց լուսեղեն, հերոսական անունները: Ռազմիկ Գրիգորի, մեր հրաշալի պոետներից Խաչիկ Մանուկյանը գրում է. «Բարձունքը մերն է, տղերքը չկան, Տղերքը այնտեղ բարձրում մնացին...»: Այնպիսի զգացողություն ունեմ, որ կարծես դու քո պահպանված, անբասիր կերպարով մի մեծ ու անհաղթահարելի տարածություն ես տղերքի ու մեր միջև, բարձունքի ու ստորոտի միջև:
Ruben Vardanyan
Հարգարժան Պարոն Մարկոսյան միանում և ողջունում եմ հոդվածը,նրա բովանդակությունը,ուղղությունը: Գրված է շատ դիպուկ,կտրուկ,շիտակ: Ինչքան շատ գրվի այպես,ինչքան շատ միանանք այսպիսի նախաձեռնություններին այդքան կշահի մեր Պատմությունը,հասարակությունը:Մովսեսը լուսավոր անհատականություն է և Նորանկախ Հայաստանի խորհոդանիշներից մեկը,որը ՆԱՀԱՏԱԿՎԵՑ մեր բոլորի Արժանապատիվ կյանքի ու Անկախ Ապագայի համար:Շնորհակալություն Պարոն Մարկոսյան իմ անունն էլ խնդրում եմ դնեք Ջերի կողքին: ՄԻԱՆՈՒՄ ԵՆՔ:
Օնիկ ՄԻքայելյան
Մեկնաբանությունը..Սիրելի Ռազմիկ Շնորհակալ եմ դիպուկ արձագանքիդ համար: Գիտես, դժվար է այդ առիթով խոսելը, բայց մի քանի խոսք միայն պիտի ասեմ: Ազգի մեջ եղել են և կան զավակներ, որոնց ազգը հերոս է համարում՝ անկախ դրա որևէ փաստաթղթային ամրագրումից: Մովսեսն իր գործունեությամբ ազգի կողմից արժանացել է հերոսի կոչմանը և պետք է միայն ուրախ լինել, որ Մովսեսի դեպքում նրա արժանի կոչումը վավերացվեց նաև մեր պետության կողմից: Պատանի տարիքից սկսած՝ ահարկու բռնատիրական կայսրության պայմաններում, լինելով ԱՄԿ -ի, իսկ 1987 թվից ԱԻՄ –ի վերափոխված կազմակերպության հիմնադիր անդամ, Մովսեսն անցավ հերոսացման ճանապարհ: Փառք Աստծո ազգի համար բախտորոշ այդ շրջանում ազգանվեր մարդիկ կային, բայց Մովսեսը մեկն էր այն քչերից, որոնք դարձան ազգի ազատ ու անկախ լինելու համար բացահայտ պայքարի ջահակիր ու մարտիկ: Ռաֆիկ, եթե դու ինքնաբուխ էիր միացել այդ պայքարին, ապա ինչո՞ւ կարճ ժամանակ անց լքեցիր պայքարի օրրան ԱԻՄ-ը և չես ուրախանում պայքարի առաջամարտիկ Մովսեսին հերոսի կոչում շնորհելու համար: Այդ ի՞նչ վստահությամբ ես նշում Մովսեսին դիպած գնդակի հեղինակին: Անհավասարակշիռ ու անպատկառ մոտեցմամբ՝ դու վիրավորում ես Հայաստանի անկախության և ազատության համար պայքարող և դրանցով մտահոգ մարդկանց, որոնց շարքերից դու քեզ, փաստորեն, դուրս ես դնում, ինչպես նաև Հայաստանի հանրապետությանը՝ իր քաղաքացուն կոչում շնորհելու համար: Անուրանալի են Մովսեսի կատարած կազմակերպչական և մտավոր մեծածավալ աշխատանքները: Իր անաղարտ նվիրումով՝ Մովսեսը սիրելի էր դարձել ազգի բոլոր խավերի կողմից: Մովեսը մտահոգված էր ամեն մի հայ մարդու համար: Նրանով, վախից ազատվող, մի ամբողջ սերունդ դաստիարակվեց: Ռաֆիկ, ի տարբերություն Հուդայի՝ Ռազմիկի նշած համբույրից հետո, դու ունես զղջման հնարավորություն:
Ռոբերտ
,,Այդ եսապաշտության բավիղներում ամենից շատ դու թափառեցիր:,, ,,Բարձրաձայն կարդա քո գրած հոդվածը ու կտեսնես, որ իրականում փորձել ես սնապարծությունդ բավարարել: Բայց ինչո՞ւ Մովսեսի հաշվին: Որովհետև ողջ չէ ու քեզ պատասխան չի՞ տա, որովհետև էլ ստիպված չե՞ս լինի քո իսկ նախաձեռնությամբ նրա կոշիկը համբուրել: Դու նրանից ավելի մեռած ես ու պարզապես ուզում ես քաղաքական կյանքում հոգեդարձ լինել: ,, ,,Ռաֆիկ Համբարձումյանը Մովսեսի դեպքում անգամ այդ ինչու-ի պատասխանն է տալիս` Մովսեսի համար նահատակ-ի փոխարեն առաջարկելով մի այլ որակում. «...փորձառու մարտիկների հորդորները անտեսելու պատճառով 1990թ. հունվարին ազերի դիպուկահարի գնդակից սպանված անձ» (ընդգծումն իմն է): Վստահաբար հայտարարում եմ, որ հոդվածագրի այս պատասխանատու հայտարարությունը ստոր ու քողարկիչ միտումով է արված: ,,Բայց որքա~ն փորձված ես դու: ,, ,,մի զբաղվիր քաղաքական դիակապտությամբ, դա ազնիվ չէ, ու մի ստիպիր, չեմ ուզում իմ իրավունքով քեզ ասել. «Տվոյո մեստը վոզլե պարաշա, սուկա»: - մեջբերումը Ռ.Մարկոսյանից Պարոն Մարկոսյան, Ձեր հոդվածն այնքան դիպուկ և ճշմարիտ է, որ ռաֆոն ոչ թե խոցվեց, այլ` հոգեդարձի փոխարեն փոշիացավ: Վստահ եմ, որ միայն նրա սնապարծությունը չի, այլ հատուկ հանձնարարական , քանզի մի քանի հարց է առաջ քաշել: Չէ որ նա փորձառու է: Տեսնես հասկացավ, որ թաքստոցի իր պատվիրատուն մի օր էլ իրեն է հարվածելու: Որ հայ մամուլը կարող էր այդ հանձնարարականը կատարել և տպել այնպիսի հոդված, որ և Ձեզ և մեզ այդպիսի նողկանք պատճառեր:
Գ. Մկոյան
Լիովին համաձայն եմ Ռազմիկ Մարկոսյանի հետ: Մովսես Գորգիսյանը ազգային հերոս է: Իր ապրած ողջ կյանքում նա ծառայեց իր հայրենիքին: Դժվար պահին պայքարեց, պաշտպանեց իր հայրենիքը եվ իր կյանքը զոհեց հայրենիքի համար: Մովսես Գորգիսյանը կրթեց ու դաստիարակեց մի սերունդ, որն այսօր դարձել է նրա հետեվորդը: Ռաֆիկ Համբարձումյան «Համազասպ» քաղաքական գործիչ չի եղել ու չկա: Նրան այսօր իր կենդանության օրոք մոռացել են նույնիսկ իր հին ծանոթներից շատերը: Ռաֆիկ Համբարձումյանը նման է քամիներին, որոնք գալիս են, իրենց հետքը թողնում ու կորչում անհետ: Նա փորձում է գնահատել ազգային հերոսին ու դրանով սեվ բիծ է թողնում իր անունի վրա: Ռաֆիկ Համբարձումյանն իր հոդվածով ազգին հիշեցրեց իր նման տականքի անունը:
Xent Hayrenaser
To ay apush Rafik es, te na fig es, et du qez inchi tex es drel?????? Ov kporci mi poqr stver gcel Movsesi u myus NAHATAK txerqi hishataki vra, 9gram archich nver kstana uxix chakatin
Արսեն
Չարժի ամեն ամեն մի սրիկայի ասածներին ուշադրություն դարձնել:
Տեր Ներսես քահան Ռուշանյան
Նահատակների արյունը եկեղեցու, այսինքն` ժողովրդի կեցության, ազատ-անկախ ապրելու և բարգավաճելու հիմքն է, ավելին` այդ հիքի շաղախի ամրությունը: Փառք Աստծո` սա գիտակցում ենք, կարծում եմ, ազգիս մեծամասնությունը: Իսկ այսպես ասած ռաֆիկները, վասակները, հուդաները.... ուղղակի են, որ ավելի վեր բարձրանան մեր ՀԵՐՈՍՆԵՐԸ: Կեցցեք պարոն Մարկոսյան, Ձեր հոդվածի ամեն մի տառին ու բառին համաձայն եմ:
ՀԱՅԿ ՀԱՐՈՒԹ ՅՈՒՆՅԱՆ
ըստերևույթին ոչ թէ քաղաքական վերածնունդ է փնտրում,այլ որոշակի գումարի դիմաց կատարում է դավաճանի պարտականությունները: Ազգային արժեքների ոչնչացման և պատմության կեղծարարության հմտությունը լավ տիրապետող դավաճանի ծառայությունների կարիքը դեռ ունեն մեր թշնամիները` ուստի մենք դեռ կլսենք ի և այլ հայրենատյաց դավաճանների ձայնը
Իշխան Գորգիսյան
Ուզում եմ իմ խորին շնորհակալությունը հայտնել պրն. Մարկոսյանին այս արդարատենչ և անաչառ հոդվածի համար: Պարզապես ուզում եմ իմ ցավն ու դառը կսկիծը հայտնել այն փաստի կապակցությամբ, որ մեր երկրում կան նման չինքնահստատված և սեփական անցյալի թշվառության բարդույթով տառապող մանկամիտներ, որոնք միամտորեն կարծում են, որ կարող են իրենց` սեփական փոգրոգության պատճառով բազմիցս տրորված ինքնագնահատականը բարձրացնել Մովսես Գորգիսյանի պես հերոսի սուրբ հիշատակը պղծելով: Փառք Աստծու, որ կան մարդիկ, ովքեր անմիջական մասնակիցն են եղել այդ պատմական դեպքերի և կարող են բացահայտել այդպիսի զազրելի սուտը: Շնորհակալ եմ բոլորիդ ձեր մեկնաբանությունների համար:
Ռոբերտ Ղարիբյան
Ստորության ծայրահեղ դրսեվորում է երբ փորձում են վարկաբեկել կյանքը հայրենիքի համար զոհած տղաներին:
Ավետիք
Պարզապես որոշ մարդիկ ցանկանում են անուն հանել և հայտնի դառնալ՝ առանց հաշվի առնելու այն միջոցները, որոնք օգտագործում են: Այդպես արեց Անժելա Սարգսյանը, այդպես է անում նաև այս Ռաֆիկը:
Գայանե Տեր-Աստվածատրյան
Պարոն Մարկոսյան, Դուք պարկեշտ ու կիրթ մարդ եք, այլապես հայերենը հարուստ բառապաշար ունի ռաֆիկ կոչեցյալին գնահատական տալու: Զայրույթս այնքան մեծ էր, որ ուզեցի տարածել, որ ընկերներս էլ կարդան, բայց հետո փոշմանեցի, քանի որ վստահորեն բոլորն էլ ինձ պես ցնցում կապրեին ու այդ անբարոյական անառակ թուրքին իր տեղը ցույց կտային... Չուզեցի, որ ընկերներս հիասթափություն ապրեն, չէ որ մենք Հայ ենք և մեր Մեծերի նկատմամբ բացառիկ վերաբերմունք ունենք: Մովսես Գորգիսյանը մեր պաշտպանության կարիքը չունի, նա ամենաթանկն է տվել Հայրենիքին:
ՎԱՀԱՆ
Փառք Աստծուն, որ ռաֆիկհամբարձումյանները մեր մեջ շատ չեն.
Մեխակ Գաբրիելյան
Ստորագրում եմ ընկերոջս հոդվածի տակ, փայլուն բացահայտում է սեղմ հոդվածում, նաև ավելացնեմ, որ Ռ. Համբարումյանը սրբապիղծ է, քանի որ կռվում է կյանքը հայրենիքի համար զոհած հերոսի հետ: Ավելացնեմ նաև, որ այդ մարդը բացի ինքնասիրահարվածություից և ճոռոմաբանելուց այլ բանի բացարձակ ունակ չի, ով չկայացավ քաղաքականության մեջ, փորձում է ցեխ շփրտելով մեր զոհված և հերոսացած ընկերոջ վրա, դրանով ընդամենը ուշադրություն գրավել: Մեխակ Գաբրիելյան Ազգային միացյալ կուսակցության (ԱՄԿ) անդամ Ազգային ինքնորոշում միավորման (ԱԻՄ) հիմնադիր անդամ
Արփինե Սարգսյան
Պարզում է, որ նահատակին էլ են նախանձում և այն էլ ինչպես... Փաստորեն, Մովսես Գորգիսյանի դեմ հալածանքները դեռ շարունակվում են:
Արփինե Սարգսյան
Պարոն Մարկոսյան, շնորհակալ եմ, որ որպես հայ մարդ նաև իմ փոխարեն եք պատասխանել: Ինչ-որ ռաֆիկ համբարձումյան ձեռնոց է նետել մի ամբողջ ազգի: Նույնն է, ինչ այսօր անում են թուրք պատմաբանները: Ես ընդունում եմ այդ ձեռնոցը, բայց ինձ պատիվ չի բերում դրա հետ ձեռնամարտի բռնվել, քանզի արժանի չի դրան: Փոխիր հայրենիքդ, ռաֆիկ համբարձումյան, և կգտնես քո արժանի դափնիները այնտեղ, որտեղ քեզ նմանները կօգտագործվեն և ի վերջո որպես դավաճան դեն կշպրտվեն: Այդ դեպքում քեզ կրոնափոխությունն էլ չի օգնի:
Թորգոմ
Սիրելի Ռազմիկ Մարկոսյան, շնորհակալ եմ Ձեզ խեղկատակ Ռաֆիկ Համբարձումյան կոչեցյալի բարբաջանքները չհանդուրժելու և դիմակազերծելու համար: Այն, ինչ չկարողացավ անել թշնամին , առավել ևս չի կարող անել պռովոկատորը: Մովսես Գորգիսյանը այսօր էլ մեզ հետ է, և նրա վառ հիշատակը հավերժ կմնա հայ ժողովրդի հիշողության ու պատմության մեջ: Սրբապղծությունը ՄԵԾ ՄԵՂՔ Է:
Կարէն 
ով՞ է ռաֆիկ համբարձումյանը: մեկը խնդրում եմ կհուշի՞ ով է այս մարդուկը որ ՄՈՎՍԵՍԻ մասին բան է ծվծվում,
Քաջիկ Արեյան
Ես հավատում եմ Ռազմիկ Մարկոսյանին...
Baron
Հարգելի Ռազմիկ Մարկոսյան, Մովսեսի այն էր, որ ժամանակին զգալով, թե ինչ տականք է սողոսկել ձեր մեջ, չի սատկացրել դրան: Բայց ոչինչ դա ընդամենը ժամանակի խնդիր է...
Վահան Ներսիսյան
Հարգարժան ՀԵՏՔ, Խնդրում եմ, Ռազմիկ Մարկոսյանի անվան կողքին դրեք նաև իմ անունը:

Написать комментарий

Комментарии, написанные на латыни, не будут опубликованы редакцией.
Нашли ошибку? Выделите ее и нажмите Ctrl+Enter