Գլխավոր դատախազության հետ երկու տարվա դատական վիճարկումներից հետո «Հետքը» կարողացավ ծանոթանալ 1995 թ-ին Իրանի քաղաքացու սպանության մեղադրանքով մահապատժի դատապարտված, 2015 թ-ին ծանր հիվանդության հիմքով ազատված (մահացել է ազատվելուց 15 օր անց, հիվանդանոցում) Սողոմոն Քոչարյանի գործով հսկողական վարույթի նյութերին:

Մեկ հատորանոց հսկողական վարույթում նախ բացակայում էր բովանդակության մասը, որը քրական գործերում պարտադիր լինում է առաջին էջերում: Հետևաբար, անհասկանալի էր, թե որ էջում՝ ինչ փաստաթուղթ կա: Էջակալումը կատարված էր մատիտով, այսինքն՝ յուրաքանչյուր էջ կարող է հանվել ու դրվել: 84 էջանոց վարույթում 1995-2004 թթ. փաստաթղթեր էին, անգամ Սողոմոն Քոչարյանի երկու դիմումներն են (2000 և 2003 թթ.-ին հացադուլի մեջ եղած ժամանակ գրված)՝ մահապատժի դատավճռի իրագործման խնդրանքով: Այդ բովանդակությամբ դիմումներ է նա գրել այն ժամանակվա ԱԺ նախագահ Արթուր Բաղդասարյանին ու նախագահին կից Մարդու իրավունքների հանձնաժողովի նախագահ Պարույր Հայրիկյանին:

Վարույթի նյութերում ընդամենը մեկ տեղ է հիշատակվում ՀՀ Գերագույն դատարանում մեղադրանքը պաշտպանած Ժիրայր Խառատյանի անունը՝ դատավոր Մհեր Խաչատրյանի գրության մեջ, որով նա դատախազին հրավիրում է դատական նիստի:

«Կասկած ունեմ, որ Սողոմոնի գործով արդեն «սրբագրված» են տրվել հսկողական վարույթի նյութերը, որովհետև վարույթի բովանդակությունը չի համընկնում Գերագույն դատարանում մեղադրանքը պաշտպանած դատախազ Ժիրայր Խառատյանի հայտնած դիրքորոշման հետ»,-կարծիք հայտնեց «Հետաքննող լրագրողներ» կազմակերպության ներկայացուցիչ, Սողոմոն Քոչարյանի փաստաբան Գրիշա Բալասանյանը: 

Արձակագիր Սամվել Խալաթյանի  «Դատախազը» վավերապատման մեջ (լույս է տեսել 2014-ին), որտեղ 141-143 էջերում  «Լոռու մարզ» թերթում 2014 թ-ի մարտի 14-ին հրապարակված հարցազրույցում, պատասխանելով հարցին, թե եղել են դեպքեր, երբ օրենքի շրջանակներում դատախազը ցանկացել է օգնել մեկին, բայց չի հաջողվել և դա ծանրացել է նրա խղճին, Ժիրայր Խառատյանը պատմել է Սողոմոն Քոչարյանի գործի մասին: Հարցազրույցում դատախազը նշել է, որ դեմ է եղել մահապատժի դատավճռին, անգամ զեկուցագիր է գրել հեռանալու մասին, որը վարույթի նյութերի հետ ներկայացրել է այն ժամանակվա գլխավոր դատախազ Արտավազդ Գևորգյանին: Սակայն վերջինն ասել է, որ մահապատժի դատավճռի պահանջը ՀՀ գլխավոր դատախազությանը ներկայացվել է ՀՀ-ում Իրանի դեսպանի մակարդակով (սպանվածը ԻԻՀ քաղաքացի էր): Դեսպանը պահանջել էր ՀՀ քաղաքացուն մահապատժի դատապարտել՝ որպես արյան գնի հատուցում: Հակառակ դեպքում սպառնացել էր քաղաքական սկանդալ բարձրացնել: 

Մեղադրանքը պաշտպանած դատախազի գրած զեկուցագիրը, որի մասին նա հիշատակել է իր հարցազրույցում ու «Դատախազը» վավերապատման մեջ, վարույթի նյութերում բացակայում էր:

«Դատախազության դիրքորոշումը չտրամադրել հսկողական վարույթի նյութերը, կամայական էր, պատճառը մեկն էր՝ հնարավորություն չտալ ծանոթանալ ու գտնել այնպիսի փաստաթղթեր, որոնք կհաստատեին մեղադրող դատախազի դիրքորոշումը: Այդպես էլ հարցական մնաց, թե ինչու էր դատախազությունը մերժում տրամադրել այդ նյութերը, եթե որևէ բացահայտող կամ «նոր» փաստաթուղթ չկար այնտեղ: Հետևաբար, ի՞նչն էր այսքան տարվա ձգձգումների ու դատական վիճարկումների իմաստը»,-ասում է փաստաբան Գրիշա Բալասանյանը՝ նշելով, որ անգամ այս վճռից հետո դատախազությունը թույլ չի տալիս, որպեսզի այլ դատապարտյալներ ևս ծանոթանան իրենց քրեական գործերով հսկողական վարույթներին:

Հիշեցնենք, որ Սողոմոն Քոչարյանի վերաբերյալ քրեական գործով հսկողական վարույթի նյութերը գլխավոր դատախազությունից խնդրել էինք տրամադրել դեռևս 2014-ի նոյեմբերին, ապա նաև 2015-ի մարտի համապատասխան գրություններով: Սակայն որևէ պատասխան չստանալով՝ «Հետաքննող լրագրողներ» կազմակերպությունը դիմել էր Վարչական դատարան՝ պահանջելով պարտավորեցնել գլխավոր դատախազությանը տրամադրել Սողոմոն Քոչարյանի վերաբերյալ քրեական գործով հսկողական վարույթի նյութերը: Վարչական դատարանը, դատավոր Լիանա Հակոբյանի նախագահությամբ, բավարարել էր հետաքննողների պահանջը:

Գլխավոր դատախազությունը որոշումը բողոքարկել էր Վերաքննիչ դատարան, սակայն մերժում ստացել: Այնուհետև պետական կառույցը դիմել էր Վճռաբեկ դատարան, որը հունիսի 22-ին որոշում էր կայացրել Գլխավոր դատախազության բողոքի վարույթի ընդունումը մերժելու մասին: Վճռի օրինական ուժի մեջ մտնելուց շուրջ 4 ամիս անց մենք կարողացանք տեսնել վարույթի նյութերը:

Հ.Գ. Այսօր Սողոմոն Քոչարյանի մահվան տարելիցն է: Նա ազատություն ստացավ պատժի կրման հետ անհամատեղելի ծանր հիվանդության հիմքով: Ազատվելուց հետո ապրեց ընդամենը 15 օր: