HY RU EN
Asset 3

Բեռնվում է ...

Էջի վերջ Այլ էջեր չկան բեռնելու համար

Որոնման արդյունքում ոչինչ չի գտնվել

Հայկ Գևորգյան. «Դուք ինձ չեք տեսնի թանկ ժամացույցներով ու ավտոմեքենաներով»

Հարցազրույց «Իմ քայլը» դաշինքի պատգամավորության թեկնածու, «Հայկական ժամանակ» օրաթերթի տնտեսական մեկնաբան, լրագրող Հայկ Գևորգյանի հետ

-Մինչև հարցազրույցը սկսելն ասացիք, որ չեք պատկերացնում երկու բան՝ մեկ, որ պիտի կոստյում հագնեք, և որ պիտի Ձեզ «պարոն»-ով դիմեն: Բա ի՞նչ եք անելու, երբ պատգամավոր դառնաք:

-Մի կերպ պիտի համակերպվեմ: Կարծում եմ՝ իմ պատգամավորական գործունեության ամենաբարդ հատվածն է լինելու, մինչև հաղթահարեմ այդ հոգեբանական անջրպետը: Մնացած ոչ մի առումով դիսկոմֆորտ չունեմ, որովհետև ինքս կաբինետային աշխատող չեմ, անընդհատ պետք է վազվզեմ խնդրի հետևից՝ դրան տեղում ծանոթանալու համար, այդ իմաստով որևէ սահմանափակում չկա:

-Ինչո՞ւ որոշեցիք քաղաքականություն մտնել:

-Միշտ խուսափել եմ, մինչև հիմա որևէ կուսակցության անդամ չեմ եղել: Խորհրդային տարիներին կոմերիտական եմ եղել, վերջին կուսակցությունս էր, էն էլ բանակում կուսակցական տոմսս պատռել էի: Եվ դրա համար խորհրդային բանակում համարյա ենթարկվել էի քրեական հետապնդման: Դրանից հետո որևէ կուսակցության անդամ չեմ եղել: Դա հիվանդություն, շեղում չէ ինձ համար, ուղղակի չեմ համարում, որ քաղաքականությունից հասկանում եմ: Այդ իմաստով չեմ ուզում որևէ պարտավորություն վերցնել որևէ կուսակցության առաջ, հետո իրենց հուսախաբ անել: Դրա համար աշխատում եմ քաղաքականությամբ չզբաղվել: Ինձ հետաքրքրում է բացառապես տնտեսությունը, մնացած հարցերի դեպքում ինձ կոմպետենտ չեմ համարում: Պատգամավոր դառնալով՝ կարծում եմ, կկարողանամ անել այն, ինչ նախկինում չէր ստացվում:

-Այսինքն՝ Ազգային ժողովը Ձեր՝ որպես տնտեսական մեկնաբանի, լրագրողի կարիքը կունենա՞:

-Լրագրող հանդես չեմ գալու, հանդես եմ գալու սուբյեկտ, որը նախկինում փորձել է հրապարակումներով, չորրորդ իշխանության ներքո ինչ-որ բան փոխել տնտեսական օրենսդրության մեջ, հարցեր, խնդիրներ բարձրացնել, հիմա ավելի հեշտ կլինի անելը: Ինչ-որ տեղ երազանքների իրականացում կարող է լինել, որովհետև շատ-շատ բաներ կան, որոնք պետք է փոխվեն:

-Թերություննե՞ր:

-Թերություններ չէ, սկզբունքներ: Օրինակ, հենց այս պահին մի քանի թղթապանակ օրենսդրական նախագծեր, գաղափարներ ունեմ, որոնք, կարծում եմ, անպայման պետք է իրականացվեն: Խոսքն այլընտրանքային էներգետիկայի, էներգիայի խնայողության, հարկային օրենսդրության մասին է: Այդ ոլորտներում շատ թե քիչ խնդիրների տիրապետում եմ, հիմա պետք է մտածենք, թե ինչպես ենք լուծելու դրանք:

-Պատգամավորության թեկնածու առաջադրվելու ազդակը ո՞րն էր:

-Ինձ առաջարկ եղավ և բացատրվեց, թե քանի որ այսքան խոսել ես, դե հիմա հնարավորությունը կա, արի արա: Եթե որոշում եմ կայացրել, համաձայնել եմ, որ Ազգային ժողով եմ գնում, ուրեմն 100 տոկոսով, իմ ամբողջ էությամբ պետք է նվիրվեմ այդ գործին այնպես, ինչպես նվիրվել եմ այն գործին, որով այս տարիներին զբաղվում եմ՝ լրագրություն, տեխնոլոգիաներ և այլն:

-Երբ պատգամավոր դառնաք, չե՞ք զբաղվելու լրագրողական, խմբագրական աշխատանքով:

-Ուղղակի չեմ հասցնի, բայց նաև կփորձեմ հրապարակային ինչ-որ հոդվածներ հեղինակել՝ թե՛ հասարակության, թե՛ իշխանության ուշադրությունը սևեռելու լրացուցիչ որևէ խնդրի: Դա իմ գործի շարունակությունը կլինի, որն օրենքով արգելված չէ: Օրենքով արգելված է վճարովի աշխատանքը, բայց դա ստեղծագործ աշխատանք է համարվում, որը Սահմանադրությամբ չի արգելվում:

Հայկական ժամանակի» կայքում նշված է, որ Դուք տնօրենն եք, վարչապետի տիկինը՝ Աննա Հակոբյանը՝ գլխավոր խմբագիրը:

-«Հայկական ժամանակ» օրաթերթի հրատարակիչ «Դարեսկիզբ» ՍՊԸ-ի տնօրենն եմ:

-Բայց այս պահին գլխավոր խմբագրի աշխատանքը Դո՞ւք եք անում:

-Չէ, գլխավոր խմբագիրն Աննա Հակոբյանն է, ստեղծագործական մասով հիմնական ծանրությունը, բեռն ընկած է Լուսինե Բարսեղյանի վրա: Ես ավելի շատ զբաղվում եմ տեխնիկական, տնտեսական ինչ-որ հարցերով, բայց որոնք իսպառ պիտի դադարեցնեմ:

-Նախընտրական քարոզարշավի ընթացքում չե՞ք զբաղվելու լրագրողական աշխատանքով:

-Ոչ, վարչատնտեսական մասով կշարունակեմ, բայց չեմ գրելու:

-Կարծիքներ կան, որ ազնիվ կլիներ, եթե «Հայկական ժամանակ» օրաթերթը դառնար «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցության պաշտոնաթերթ՝ հաշվի առնելով, որ գլխավոր խմբագիրը վարչապետի տիկինն է: Ի՞նչ կասեք այս մասին:

-Եթե չեմ սխալվում, Աննա Հակոբյանը նույնիսկ կուսակցության անդամ չէ, և այնպես չէ, որ նա կաշկանդված է կուսակցության գործոնով: Այդտեղ, անշուշտ, սուբյեկտիվիզմ կա, բայց ընդհանուր առմամբ աշխատում ենք պաշտոնաթերթի տպավորություն չթողնել, քննադատական նյութեր էլ կան թերթում: Ինքս կաշկանդված եմ այդ իմաստով, վերջերս հաճախ չեմ գրում:

-Ի՞նչն է կաշկանդում, Նիկոլ Փաշինյանի գործո՞նը:

-Մենք 20 տարի աշխատել ենք Նիկոլ Փաշինյանի հետ նույն սենյակում և ավելի հաճախ ենք իրար տեսել, քան ընտանիքի անդամները: Իմ վստահությունն իր նկատմամբ անվերապահ է, իրեն շատ լավ եմ ճանաչում: Երբ հեղափոխության օրերին ինչ-որ մարդիկ հաշվարկներ էին անում, որ այսպես կլինի, այնպես կլինի, միշտ սխալվում էին այն պատճառով, որ չէին ճանաչում Նիկոլ Փաշինյանին: Եթե մի քիչ ավելի ճանաչեին նրան, այդքան դիմադրություն ցույց չէին տա, որովհետև նա շատ նպատակասլաց է:

Շատ անկեղծ լինեմ. կուսակցական պատասխանատվություն չունեմ, որովհետև կուսակցական չեմ, ավելի շատ անձնական պատասխանատվությունն է, ինձ վրա դրված վստահությունը կոնկրետ մի անձի առջև: Այս պահին այդ զգացումն է ինձ մոտ: Գուցե դա սուբյեկտիվ է, լավ չէ, բայց շատ բարձր պատասխանատվություն եմ զգում:

-Նիկոլ Փաշինյանի կառավարման ամիսներին թերություններ նկատո՞ւմ եք:

-Բազմաթիվ... Թերությունները տեխնիկական բնույթի են, շտկելի են, գուցե փորձի պակաս կա զուտ կադրային առումով: Կադրային քաղաքականությունից այդքան էլ գոհ չեմ, տնտեսության հետ կապված հարցեր կան: Գիտեք, ոչ թե դժգոհ եմ, որ ինչ-որ բան է արվում, այլ ավելի շատ դժգոհ եմ, որ այն, ինչ կարելի էր անել, դեռ չի արվել: Իհարկե, որոշ թերությունենր, վերապահումներ կան, բայց ո՞ր կառավարության օրոք չեն լինում:

-Այսինքն՝ իշխանությունը՝ հանձին Ձեզ, ընդդիմությո՞ւն է ունենալու:

-Ներսում հաստատ ունենալու է, կոնկրետ՝ տնտեսության ոլորտում, որից գլուխ եմ հանում: Հանձին ինձ՝ իշխանության ներսում ունենալու են ոչ շատ բարեկամական կերպար, բայց ներսում (ծիծաղում է- հեղ.):

-Հրապարակային չի՞ լինելու:

-Եթե անհրաժեշտություն լինի, հրապարակային կլինի: Եթե չհամոզեն, որ ճիշտ են, գուցե նաև հրապարակային դժգոհություններ լինեն, բայց, իհարկե, առաջին հերթին խնդիրը պետք է փորձել լուծել ներսում:

-Հայկ, Ձեր կարծիքով, ինչո՞ւ են լրագրողները քաղաքականություն մտնում՝ հաշվի առնելով, որ նախընտրական գրեթե բոլոր ցուցակներում լրագրողներ կան:

-Կարծում եմ՝ շատ բնական է, որովհետև ամենաշատը հողի վրա, գետնի վրա, կյանքում խնդիրներին բախված մարդիկ հենց լրագրողներն են: Ավելի շատ իրականությունը պատկերացնող մասնագիտություն չկա, կարծում եմ: Նույնկերպ կարող ենք հարցնել՝ ինչո՞ւ նկարիչը պիտի դառնա պատգամավոր, ինչո՞ւ ֆիզիկոսը պիտի դառնա պատգամավոր… Բուհում Ազգային ժողովի պատգամավորի ֆակուլտետ չկա, չէ՞, մարդիկ մասնագիտություն են ստանում, հետագայում պատգամավոր են դառնում: Շատ ավելի նախընտրելի է լրագրողների պատգամավոր լինելը, ավելի շատ են պատկերացնում խնդիրները կյանքում, քան որևէ այլ մասնագիտության մարդիկ:

-Ասում են (սա արդեն հումորով)` եթե Հայկ Գևորգյանը պատգամավոր դառնա, Ազգային ժողովում հիդրոպոնիկայով է զբաղվելու:

-(Ժպտում է- հեղ.) Հիդրոպոնիկայով արդեն զբաղվում եմ: Ընդհանրապես գյուղատնտեսական տեխնոլոգիաներով 7 տարի է՝ զբաղվում եմ, այսպես ասած, «գիտահետազոտական» մակարդակով: Շատ տպավորիչ հաջողությունների եմ հասել: Գոնե առայժմ դա հոբբի է: Մշակված տեխնոլոգիաներն արդեն արդյունաբերական մասշտաբի (ճիշտ է, փոքր, բայց արդյունաբերական) բիզնես նշանակություն ունեն: Ո՛չ փայատեր եմ, ո՛չ ամբիցիաներ ունեմ, ուղղակի իմ մշակած տեխնոլոգիան է օգտագործվում: Դա, այնուամենայնիվ, փորձարարական է:

-Ինչո՞ւ սկսեցիք հետաքրքրվել հիդրոպոնիկայով: Պատճառ կա՞ր:

-Երբ սկսել էի ուսումնասիրել, թե դրսում, Եվրոպայում գյուղատնտեսության մեջ տեխնոլոգիական ինչ մակարդակների են հասել, և Հայաստանում դա դեռ անտեսանելի հորիզոն է, նպատակ դրեցի իմ առջև գոնե ինչ-որ նեղ ոլորտում իրենցից առաջ անցնել: Հայաստանը պատկերացնում եմ գյուղատնտեսական տեխնոլոգիական կենտրոններից մեկն աշխարհում: Դրա հնարավորություններն ունենք: Օրինակ, աշխարհում առաջին հիդրոպոնիկայի ինստիտուտներից մեկը Հայաստանում է եղել: Ոչ միայն հիդրոպոնիկայի, ընդհանրապես տեխնոլոգիաների առումով հսկայական ինժեներատեխնիկական միտք ենք ունեցել, գյուղատնտեսական տեխնոլոգիաների առումով մեծ առաջընթաց ենք ունեցել: Այդ կոնսերվացված ռեսուրսը կա, և եթե հիմա խթան լինի, կարողանանք օգտագործել դա, շատ շանսեր ունենք առաջ անցնելու:

Օրինակ, Իսրայելը գյուղատնտեսական տեխնոլոգիաների կենտրոններից մեկն է համարվում, բայց երբ նայում ես այդ երկրի բնակլիմայական պայմանները, ընդհանրապես գյուղատնտեսությամբ պետք է որ չզբաղվեր: Մեր բնակլիմայական պայմանները պարզապես դրախտային են, եթե Իսրայելից առաջ չանցնեք այդ իմաստով, շատ վատ կզգամ:

-Ի՞նչ պատգամավոր է լինելու Հայկ Գևորգյանը: Ինչո՞վ եք մյուսներից առանձնանալու:

-Խնդիր չեմ դրել ինչ-որ մեկից անպայման առանձնանալու: Իմ կենցաղում հաստատ ոչ մի բան չի փոխվելու: Դուք ինձ չեք տեսնի թանկ ժամացույցներով ու ավտոմեքենաներով: Սովորական աշխատանք եմ դիտարկում դա, աշխատել, արդյունքի հասնել, քո առջև դրված պարտականությունը կատարել, հաշվետու լինել, թափանցիկ աշխատել, չներգրավվել կեղտոտ գործարքների մեջ և վերջ: Հա, ու լինել ստեղծագործ:

-Եթե չընտրվեք, վերադառնալու եք լրագրությա՞ն ոլորտ:

-Ամենայն հավանականությամբ՝ այո, կշարունակեմ զբաղվել իմ տեխնոլոգիաներով և, որքան հնարավոր է, թերթով:

Լուսանկարները՝ Սարո Բաղդասարյանի

Մեկնաբանել

Լատինատառ հայերենով գրված մեկնաբանությունները չեն հրապարակվի խմբագրության կողմից։
Եթե գտել եք վրիպակ, ապա այն կարող եք ուղարկել մեզ՝ ընտրելով վրիպակը և սեղմելով CTRL+Enter