Մինչ անխնա օգտագործվում է հանքանյութերով հարուստ շրջանի ընդերքը, ամբողջ գյուղեր են տարհանվել, վերացել, փոխել տեղակայվածության վայրերը՝ իրենց հետևից թողնելով դեղնահողի սարսափելի մի շերտ, հիշողություններ ու անսառ զրույցներ «քյոհնա շենի» զորության,...
Երևանում ձեռք բերեցի առաջին լուրջ վախերս։
-Բալա, էլեկտրիկ դառնայիր, մոխիր բաժանող բժիշկս ում ա պետք,- ամիսներ անց լսեցի տատիս ձայնը։
Արևիկին և ևս 9 աշակերտների Շուշիից 20 օրով Հանքավանի «Հասմիկ» ճամբար հանգստանալու են բերել, որտեղ նրանք հանդիպել են այլ դպրոցներից ժամանած երեխաների: Հանգիստը, սակայն, առաջին իսկ օրն էլ վերածվեց անհանգստության:
Էս պատմությունը տատիկիցս մի հազար անգամ լսել եմ, հազար անգամ լացել, վերհիշել և միշտ երազել մոռանալ... «Մըր գյուղ սկի ադրբեջանցի շուն չի իլալ մտած, շտեղ մնաց` զինվոր»։
Մեկ շաբաթ առաջ, երբ Թբիլիսի տանող գնացքը նստեցի, զարմացել էի տիրող պայմաններից: Չզուգարանը նկարել էի, որ հրապարակեի, այդ ժամանակ դեռ չգիտեի՝ ինչ է սպասվում վերադարձիս։
Այսօր էլ հոսանքը թանկացավ։ Որքան շաբլոն ու հարազատ դարձած է արդեն հնչում թանկանալ բայը։
Ամբողջը օրը չհերիքեց կարդալու բոլորի մեկնաբանությունները, դրանց ստատուս էին ասում 16 տարի առաջ, բոլոր այդ ստատուսները, հոդվածներն ու այլ տիպի մեդիաանդրադարձերը:
Այս պահին Երեւան-Շորժա գնացքում լարված իրավիճակ է, գնացքը հսկող ոստիկանը եւ աշխատակիցները պահանջում են ուղեւորներից իջնել հաջորդ կայարանում:
Տեսանյութեր
Լուսանկարներ
