Չորրորդ կուրսի ուսանող էի: Ավարտական քննության էի «Կովկասի ավանդական մշակույթ» առարկայից: Դասախոսս քառասնամյա կին էր: Գեղեցիկ էր, փոքրամարմին, ներկած շեկ մազերով, խիստ խնամված ու սեթևեթ էր:
Քաղաքում կինոփառատոն կա: Հյուրեր աշխարհի բոլոր ծայրերից, հայտնի ռեժիսորներ, դերասաններ բոլոր սրաճարաններում, կենտրոնը հևում է տեսախցիկների առատությունից, ամեն ինչ փայլուն է, ամեն տեղ ցուցադրություններ են, վարպետության դասեր, քննարկումներ:...
Հունիսի 4-ին ՆՓԱԿ-ում «Մէկ կադր» 11-րդ կինոփառատոնի շրջանակներում ռեժիսոր Դավիթ Ստեփանյանի «Սիրուն աղջիկ, խի՞ ես էկել՝ իմ գործս ուզում ես դու անես» ֆիլմի ցուցադրությունն էր, որի սցենարի հեղինակը արվեստի քննադատ Նազարեթ Կարոյանն է:
- Տխուր ե՞ս:- Եսիմ:- Բան ա՞ եղել:
«Ավստրացի ռեժիսոր Բազ Լուրմանի «Մեծն Գեթսբին», որտեղ գլխավոր դերում նկարահանվել է հոլիվուդյան աստղ Լեոնարդո Դի Կապրիոն, կբացի Կաննի 66-րդ կինոփառատոնը»:
- Եվրոպա-բան չգիտեմ, էս Հայաստանն ա, ու ստեղ մեծերին հարգում են, երիտասա՛րդ, բարի եղիր՝ քեզնից տարիքով մեծ մարդկանց հետ հարգանքով խոսիր, հասկացա՞ր
Գեղեցկության սրահում նստած հերթիս եմ սպասում: Փոփոխության հետևից եմ եկել:
Մոտենում եմ անցումին. կարմիր լուսացույցի թվերը փոխվում են աճող հերթականությամբ. դիմացիս մայթին խմբված մարդիկ պատրաստվում են իմ մայթ անցնել. նայում եմ կոշիկիս տակ. այս մայթը նույն ասֆալտից է՝ ինչ դիմացինը:
Ազգագրագետ, մշակութաբան
Պատմաբան, հրապարակախոս, վերլուծաբան
Վերջին շրջանում Հայաստանում մեծ (մեծ ոչ թե մասշտաբների, այլ չափսերի տեսանկյունից) տեղ է տրվում տոներին:
Թատերագետ, լրագրող-կինոքննադատ, «Գարեգին Նժդեհ». մեդիա պատերազմներում մեր պաթետիկ պատասխանը» գրախոսության հեղինակ
Էլլա, Լինա, Էլզա, Էվելինա, Լենա... Երևանյան գիշերային ակումբների անուններն են: Մեր քաղաքում եթե գիշերային ակումբը կնոջ անունով է, ապա դրանք միշտ օտար անուններ են:
-Տեքստս հրապարակում են: - Հա՞, վերջապե՜ս. ո՞րտեղ: -Խուճուճենց ամսագրում. էն որ պատմում էի, է. պարզվեց՝ գրականության սյունակ էլ ունեն: - Ասում ես՝ բա ե՞րբ ենք կարդում:
Հիմա վիճակն անկողնային է: Խեղճ աղջիկ: Տեսնես՝ կենսագրությունդ հետդ պառկո՞ւմ է, թե՞ քեզ անկողնում մենակ է թողնում:
Մոտից դուրս եկա ջնջխված ու թեթևացած: Քթիս տակ կյանքում առաջին անգամ երգում եմ «...ամեն ինչ լավ է, ամեն ինչ լավ է, ամեն ինչ լավ է»: Հինգերորդ հարկից բակ իջնելու ընթացքում որոշեցի, որ ուզում եմ նոր, փայլուն, կարմիր կոշիկներ ունենալ: Ես արդեն ունեմ երազանք...
Արթնանում եմ սպասքի չխկչխկոցից: Սպիտակ գոգնոցավորը սուրճ է մատուցում, ու սկսվում է հաստուբարակ շուրթերի մկկոցը:
Չեմ հիշում ոչ մեր առաջին, ոչ էլ վերջին հանդիպումը: Մի ինչ-որ պահ լույսն արդեն բացվում է: Հեռախոսս զնգում է՝ հաշվիս գրանցելով հերթական խեղդված գիշերվա ավարտը:
Բահը ձեռքիս Տերյանով քայլում եմ. մոտենում է քարտեզը ձեռքին կին ու խնդրում բացատրել քաղաք հասնելու կարճ ճանապարհը:
Հիմա հեռուստատեսությանը մեծ մրցակից է համացանցը, ներկա դրությամբ հիմնական մրցակցությունը ոչ թե արվեստի ոլորտների միջև է՝ սերիալ-խաղարկային ֆիլմ և այլն, այլ հիմնական պայքարը համացանցի ու մեծ հեռուստաընկերությունների միջև է:
Փոքր քաղաքում ես ամեն առավոտ արթնանում եմ սովետական կոմոդի ճռռոցից, արթնանալուց հետո վեր չեմ կենում ՝ դուրս եմ վազում՝ կոմոդի հետ վիճելը խելագարություն ա. առավոտը դրսի հոտն ունի ինձ համար.
«Հարսնաքար» ռեստորանային համալիրում տեղի ունեցածը առաջին նման միջադեպը չի, բայց կլինի՞ վերջինը կամ գոնե նվազելու միտում կա , թե ոչ՝ պարզ է դառնում դեպքի շուրջ ծավալվող արձագանքներից
Տեսանյութեր
Լուսանկարներ
