Ի՞նչ էր ուզում ասել Արցախի նախագահը՝ չես հասկանում։ Մեկը կարո՞ղ է բացատրել, թե Արայիկ Հարությունյանն ինչո՞ւ չհանդիպեց համանախագահներին, կա՞ մի մեղսունակ պատասխան։ Այս երկրում իշխանության մեջ ով ինչ ուզում անու՞մ է։
Նաբիլարում (Զառիսլու գյուղի մոտ) ժամեր շարունակ հակառակորդին հետ մղող տղերքից մեկը՝ Արտակը, հեկեկալով պատմում էր, որ չկարողացավ հորեղբոր դիակը հանել, որովհետեւ պետք է վիրավորներին հանեին:
Բենիամին Պճաքչեանն ափսոսանքով փաստում է, որ տների հիմնական կմախքը մնացել է: «Շենքերի կմախքները, հիմնական մասը մնացին: Թշնամին փոքր ծախս անելով` կարող է օգտագործել այս շինությունները»:
Քաղաքացիներին ամանորյա ուղերձով պետք է դիմի նոր վարչապետը։ Սա ունի պատմական հոգեբանական նշանակություն։ Չի կարելի պարտության հոգեբանությունը տեղափոխել հաջորդ տարի։
Ինչ ասել է «քաղաքացիական հասարակություն», այս արտահայտությունը լսում եւ օգտագործում են շատերը, բայց կարիք կա բացատրելու, որ դա մի այլմոլորակային համակարգ չէ:
Որն է ճգնաժամային կառավարման օրակարգը:
Պիտի սպասես միայն նրան, ով երբեք չի վերադառնում:
Առաջիկա կառավարությունն ունենալու է երկու հիմնական առաքելություն՝ կայունացնել հետպատերազմյան քաղաքական վիճակը երկրում և պատրաստել հասարակությանը արտահերթ ընտրությունների:
«Վազգեն Մանուկյանի գլխավորած հանրահավաքը ավելի խորացրեց իմ մտավախությունը մեր երկրին սպառնացող քաղաքացիական պատերազմի վտանգի մասին»: