Մհեր Ենոքյանը ստացավ 77 միավոր՝ հնարավոր 100-ից: Ըստ Անատոլի Բարաբաշի` Մհեր Ենոքյանը ստացավ բարձր գնահատական. «ՔԿՀ-ի պատերի ներսում նման աշխատանք գրելը մեծ կամքի ուժի մասին է վկայում»:
Երեք ամիս առաջ ես և փաստաբան Տիգրան Ղազարյանը դիմել էինք վճռաբեկ դատարան` ներկայացնելով անհերքելի փաստեր, որ 22 տարի առաջ՝ 1996թ.-ին, հենց դատավոր Զինավոր Ղուկասյանն ակնհայտ կեղծիքներ է թույլ տվել ինձ դատապարտելիս հենց դատավճռում:
Սերժ Սարգսյանի կողմից ներման բացառիկ իրավունքը կիրառվել է, օրինակ՝ սպանության համար դատապարտված Սյունիքի նախկին մարզպետի եղբորորդու, Քրեակատարողական վարչության նախկին պետի, սոցիալական ապահովության հիմնադրամի նախկին ղեկավարի նկատմամբ …
-Իմ երազները հիմնականում «ազդանշաններ» են, որոնք, կարծեք, գալիս են ինձ «նախազգուշացնելու»… և հաճախ կատարվում են: Հեքիաթային, երաժշտական, գունավոր երազներ ինձ երբեք այցի չեն գալիս:
Հավանական դատական սխալների ճանաչման ճանապարհին խոչընդոտ է նաև կարծրատիպը`եթե դատել են, ուրեմն մեղավոր է, ճիշտ այնպես, ինչպես`եթե հայտնվել է ոստիկանության բաժանմունքում, կասկածվում է հանցանք կատարելու մեջ, ուրեմն արդեն հանցագործ է:
Քրեական իրավունքում պրակտիկ տեսանկյունից ապացուցված է՝ պատժի խստությունը չէ, որ կանխում է հանցանքները, այլ պատասխանատվության անխուսափելությունը:
Այս անգամ հոդված-նամակս ուղղում եմ նաև Վճռաբեկ դատարանի դատավորներին և գլխավոր դատախազին: Նրանց խնդրում եմ նայել «Մահապատժի դատավճիռ`մեկ ցուցմունքով» տեսաֆիլմը, որտեղ փաստ-ապացույցներով ներկայացված է ինձ մահվան դատապարտելու ողջ խայտառակությունը`անօրինություններն...
Սովորաբար ազատությունից զրկված ու բռնության ենթարկված մարդիկ վախենում են խոսել բռնությունների մասին, իսկ ազատության մեջ հայտնվելուց հետո փորձում են մոռանալ, որպեսզի հոգեբանորեն հեշտ լինի ապրել:
21 տարի առաջ՝ հեռավոր 1996 թվականի ամառ էր: Կալանավորների համար նախատեսված 3-րդ հարկի համար 52 խուցում էի, որտեղ 15-20 հոգով էինք: