21-րդ Նոր Տարին դիմավորեցի բանտում
Տեսել եմ գիրքս, նայել շնորհանդեսի լուսանկարները, շատերին ճանաչում եմ անձամբ, ոմանց՝ հեռակա, քչերն են անծանոթ: Նորից ու նորից շնորհակալություն բոլոր նրանց, ում շնորհիվ լույս աշխարհ եկավ «Զգացմունքների պետությունը»:
Դեկտեմբերի 19-ը Սողոմոնի ծննդյան օրն է, նա կդառնար 50 տարեկան: Միշտ ասում էր՝ հազիվ 50 տարի ապրեմ: Պատճառաբանում էր, թե իրենց ընտանիքում տղամարդիկ երկար չեն ապրում: Բայց միշտ երազում էր ազատության մեջ հեռանալու մասին: Այդպես էլ եղավ. նա լուռ իր խաչը տարավ...
Անկախ նրանից, թե բարիկադների որ կողմում ես, առաջին հերթին մարդու մեջ պետք է մարդուն տեսնել: Այդ դեպքում միգուցե ճաղերն ու բարիկադներն էլ վերանան…
Դեկտեմբերին կավարտեմ Կամսարի «Բանտիս օրագրի» թարգմանության խմբագրումը:
Երևի առաջին անգամ է, որ ցմահ ազատազրկման թեմայի մասին կուրսային աշխատանք է գրում մեկը, ով 21-րդ տարին հենց բանտի ներսից է տեսնում բոլոր խնդիրները: Կուզեի, որ գրածս կարդային նաև իրավաբանական ֆակուլտետների ուսանողները:
Մեկ ժամ գանտելներով, շտանգայով և այլ սարքերի վրա մարզվում ենք, վերջում էլ ֆիքսված հեծանիվը տեղադրում ենք լուսամուտի առաջ և նայելով բանտի դիմացի փողոցին, սարերին` արագ-արագ պտտում հեծանիվի անիվները` երևակայելով, թե ազատության մեջ ենք սլանում:
Նա մեր խցի դիմացի մոտ 10 մետրը հաղթահարեց 10 րոպեում:
Եթե գիտես օրենքներն ու իրավունքներդ, նաև պահանջում ես, որ դրանք հարգվեն ու կիրառվեն: