Երևան տեղափոխվելուց օրեր անց նախագահ Սամվել Շահրամանյանի հրամանագրով նույն հարթակում անվավեր է ճանաչվել 2023 թվականի սեպտեմբերի 26-ի հրամանագիրը, որի չհրապարակումը մեր կողմից ևս պայմանավորված էր մի շարք հանգամանքներով
44-օրյա պատերազմի ավարտից հետո, Մարտունու շրջանի պաշտպանությունն իրականացնում էր երրրորդ պաշտպանական բրիգադը։ Այս բրիգադը ձևավորվել էր նախկին Մարտունու երկրորդ և երրորդ պաշտպանական շրջաննների հիմքի վրա։
«Խաչին պոստը» կամ 842 մարտական դիրքը գումարտակի հրամանատարական դիտակետն էր։ Այստեղ հերթապահություն էր իրականացնում նաև գումարտակում ծառայող երեք կին՝ Սիրուն Օհանյանը, Անուշ Գրիգորյանը (Օլգան) և Դիանա Աղաջանյանը։
2021 թվականին ձևավորվեց Ասկերանի բրիգադը։ Բրիգադի հրամանատարը գնդապետ Աշոտ Ղուլյանն էր։
Մարտակերտ քաղաքի մոտակայքում գտնվող Պուշկեն յալ կոչվող տեղամասի դիրքերի պաշտպանությունն իրականացնում էին Արցախի Ազգային անվտանգության ծառայության 3-րդ վարչության հատուկ ջոկատայինները։ Այս ստորաբաժանման հրամանատարը Արթուր Ավանեսյանն էր՝ Կանդազը։
2023 թ.-ի սեպտեմբերի 14-ից «Պուշկեն յալում» ուժեղացված ծառայություն էր։ Սեպտեմբերի 19-ին, ժամը 13-ի մոտակայքում սկսվեց դիրքի վրա հարձակումը։
Գրիգորիի ծնողները՝ երկու որդուն ռազմաճակատից սպասող Արկադի և Աքսենյա Կարապետյանները, դիմավորեցին միայն մեկին՝ Լեռնիկին։
Արմեն Հարությունյանը զոհվել է 2023 թվականի սեպտեմբերի 19-ին Մաճկալաշեն գյուղի մոտակայքում գտնվող «Լուսնյակ» դիրքում։ Արմենը գնացել էր դիրք` զինվորներին օգնելու։ Նա ծառայության մեջ չի եղել և զենք չի ունեցել։
2023 թ. սեպտեմբերի 25-ի Ստեփանակերտ-Ասկերան ճանապարհի մոտ գտնվող վառելիքի պահեստի պայթյունից հետո մինչեւ հիմա բուժակ Սամվել Գաբրիելյանը չի մոռանում արյան հոտն ու ողբի ձայնը հիվանդանոցում:
Տեսանյութեր
Լուսանկարներ
