Նաբիլարում (Զառիսլու գյուղի մոտ) ժամեր շարունակ հակառակորդին հետ մղող տղերքից մեկը՝ Արտակը, հեկեկալով պատմում էր, որ չկարողացավ հորեղբոր դիակը հանել, որովհետեւ պետք է վիրավորներին հանեին:
Բենիամին Պճաքչեանն ափսոսանքով փաստում է, որ տների հիմնական կմախքը մնացել է: «Շենքերի կմախքները, հիմնական մասը մնացին: Թշնամին փոքր ծախս անելով` կարող է օգտագործել այս շինությունները»:
Քաղաքացիներին ամանորյա ուղերձով պետք է դիմի նոր վարչապետը։ Սա ունի պատմական հոգեբանական նշանակություն։ Չի կարելի պարտության հոգեբանությունը տեղափոխել հաջորդ տարի։
Ինչ ասել է «քաղաքացիական հասարակություն», այս արտահայտությունը լսում եւ օգտագործում են շատերը, բայց կարիք կա բացատրելու, որ դա մի այլմոլորակային համակարգ չէ:
Որն է ճգնաժամային կառավարման օրակարգը:
Պիտի սպասես միայն նրան, ով երբեք չի վերադառնում:
Առաջիկա կառավարությունն ունենալու է երկու հիմնական առաքելություն՝ կայունացնել հետպատերազմյան քաղաքական վիճակը երկրում և պատրաստել հասարակությանը արտահերթ ընտրությունների:
«Վազգեն Մանուկյանի գլխավորած հանրահավաքը ավելի խորացրեց իմ մտավախությունը մեր երկրին սպառնացող քաղաքացիական պատերազմի վտանգի մասին»:
Եվ այսօր անընդհատ հնչող այն հարցի պատասխանը, թե որո՞նք են հաջորդ իշխանությունների հիմնական անելիքները, գտնվում է այս երկու ողբերգական փաստի տիրույթում։