Հայաստանն ու Ղազախստանը նախկինում հանդիպել են 6 անգամ, 4 հաղթանակ տարել են հայերը, 1 անգամ հաղթել են ղազախները, 1 անգամ էլ գրանցվել է ոչ-ոքի: Պաշտոնական 3 խաղերում 2 հաղթանակ է տարել մեր թիմը, մեկ անգամ՝ ղազախները:
Հայաստան-Լեհաստան (1-6) խաղում երբ մերոնք արդեն 25-րդ րոպեին հերթական մանկական սխալից հետո երրորդ գոլը բաց թողեցին, մտածեցի, որ սա այն կետն է, որն ի ցույց է դնում ամբողջ հայկական ֆուտբոլի հիվանդ լինելը: Հավաքականը, մեծ հաշվով, տվյալ երկրի ֆուտբոլի հայելին...
Չնայած լեհերը երբեք Հայաստանից 3 միավորով չեն հեռացել, փաստ է, որ այս անգամ Հայաստանի հավաքականը շատ լուրջ փորձության առաջ է կանգնած:
Այս հանդիպումների ժամանակ Արթուր Պետրոսյանի թիմը առավելագույնը մեկ խաղակես է նորմալ ֆուտբոլ խաղացել, դրանից հետո թիմն առաջին հերթին ֆիզիկապես սկսել է զիջել մրցակցին ու արդյունքում տանուլ տվել խաղը կամ էլ պարտվել խոշոր հաշվով:
Երեւանում դանիացիները վերջին երկու խաղում դժվարությունների առաջ են կանգնել. մեկ անգամ նրանց օգնել է 11-մ հարվածը, մյուս դեպքում գոլազուրկ ոչ-ոքի է գրանցվել: Այնինչ այսօր նրանց շատ եւ շատ անհրաժեշտ է 3 միավորը՝ հնարավորության դեպքում Մոնտենեգրոյից...
Մխիթարյանի առանցքային գործոնը մյուսներին չպիտի կախման մեջ գցի նրանից, ընկերները ամեն անգամ նրան փնտրելու, նրան փոխանցում կատարելու, նրա միջոցով առաջ շարժվելու կապանքներ չպիտի ունենան, իրենք պիտի լինեն նախաձեռնող, համարձակ, քանի որ Հենրիխի «խափանումները»,...
Մեր ընտրանին մնացած 4 խաղերում պարզապես պիտի ձգտի առավելագույնս ուրախացնել երկրպագուներին՝ ցուցադրելով արդյունավետ ու գեղեցիկ ֆուտբոլ:
Հուսանք, որ Մխիթարյանն էլ հանդես կգա ոչ թե հենակետային գոտում, այլ ենթահարձակման գծում, որտեղ նրա ազդեցությունն ու ՕԳԳ-ն ավելի բարձր կլինի: Իսկ հենակետայինի խնդիրը կարող են իրենց ուսերին վերցնել Եդիգարյանը, Գրիգորյանն ու Գ. Մալաքյանը:
Մխիթարյանի, Ղազարյանի, Մանուչարյանի, Մարկոսի ու Արասի սերնդին արժանի փոխարինողներ չեն երեւում (մեկ-երկու անունները չհաշված, որոնք իրենց տեղը դեռ պիտի վաստակեն), իսկ այս խաղացողները մոտեցել են 30-ի շեմին կամ արդեն անցել են այն: