- Ես Ռոդոլֆո Ռուիզն եմ, չառանգիերո եմ․- ասում է բնիկ ամերիկացու դիմագծերով, թխամաշկ ու չափազանց վառվռուն աչքերով երաժիշտը։
Փեթիի նկարագրությամբ՝ «Օրբիսոնն այդ երեկո փայլեց իր աներևակայելի համերգով, որի ողջ ընթացքում մենք կսմթում էինք միմյանց՝ ասելով․ «Նա էլ է մեր խմբում լինելու․․․ բոլորս այնքան ինքնաբավ էինք»։
Այդ օրվանից նա հակասիոնիստի պիտակն իր հետ է կրում՝ անգամ ամենևին կապ չունենալով իսրայելապաղեստինյան իր հայտարարությունների հետ:
Իպանեմա. կար ժամանակ, որ անբացատրելի ուժով դեպի ինքը ձգող, հինավուրց լեռան ստորոտին փռված այս ծովեզերքը բոլորովին այլ նշանակություն ուներ:
Ընդունված է համարել, որ Դրեյքի բոլոր երգերն ու բանաստեղծությունները իր մասին են, հիմնականում իր դեպրեսիվ տրամադրություններից ծնված: Դրանք այսօր՝ մի քանի տասնյակ տարիներ անց, մարգարեական ճշմարտության նման են հնչում: «Fruit Tree»-ն այդ երգերից մեկն...
«Հույս ունեմ, որ երբեք չեմ զգա ինձ խաղի գագաթնակետին հասած, քանի որ դա կնշանակի, որ ես բավարավածության զգացում կունենամ, իսկ երբ ես բավարարված եմ, դա նշանակում է՝ կանգ առնելուս ժամանակն է արդեն,- ասել է Տարոնը,- միշտ ցանկություն ունեմ գրել մի երգ, որը...
1969թ. կայացած Վուդսթոքի փառատոնը երաժշտական աշխարհում մնաց որպես իր նախադեպը չունեցող ցնցող մի երևույթ, որին մինչ օրս, նույնիսկ նույն փառատոնի հետագա նախագծերը չկարողացան գերազանցել:
Երբ 1969թ. նյույորքյան Բեթել քաղաքում մեկնարկեց աշխարհի ամենահայտնի ռոք փառատոնը՝ «Վուդսթոքը», կազմակերպիչներից ոչ ոքի մտքով չէր անցնում, որ այն ի սկզբանե նախատեսվածից այլ ընթացք պիտի ունենար:
Բիլլի Հոլիդեյը եղել և մնում է իմ կյանքի ամենամեծ և միակ երգիչը, ով երաժշտապես ազդեցություն է ունեցել ինձ վրա