Հայաստանում դեֆիցիտ է: Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցի խորհրդանիշը դարձած մանուշակագույն ծաղիկը (անմոռուկ) տարօրինակ կարգավիճակում է հայտնվել:
Եթե Ֆաթիհ Աքինը սպորտի թեման ընտրեր, միգուցե ավելի օրիգինալ պատմություն կծնվեր: Բայց նա անկեղծորեն փորձել է հավասարակշռված ֆիլմ անել: Արդյունքում շատ բան պարզապես չի ստացվել:
Իմաստների տատանումներ կան, որոնք դժվար հաշվարկելի են: Մեկ էլ տեսար, բարի ցանկությունդ չարիք դարձավ, իսկ վրիպակդ` ճշմարտություն: Կամ էլ՝ հումորը այնքան ուռճացավ, որ դադարեց հումոր լինել՝ ընկալվելով որպես վարքագծային մոդել:
Միայն հուշերով ապրելն ու անպետքի կույտերը շատացնելը լավ նյութ է հնէաբանների կամ հնաոճ իրերի վաճառքով զբաղվողների համար, սովորական մահկանացուներին դա թեւաթափ է անում, քանի որ զրկում է կյանքը մաքուր էջից սկսելու հնարավորությունից (թեկուզ չնչին):
Առանց սուպերխելացի բառերի, առանց ամաչելու, առանց պաթոսի եւ կարեւորը առանց ինքդ քեզ խաբելու միայնակ չլինելու խնդրանք ես երգում:
Հայաստանի Հանրապետության անկախության 23 տարիները կերպարվեստի լեզվով ի մի բերելու փորձ արեցին հայ արվեստագետները: Նկարիչների միության սրահում բացված «Քայլ. ձեւափոխության ու ձեւաստեղծման միջեւ» խորագիրը կրող ցուցահանդեսը ֆիգուրատիվ արվեստի...
Ուղղահայաց, օլիգարխիկ շերտի պահանջները բավարարող եւ հորիզոնական սփռումը բացառող ճարտարապետությունն արդեն սկսել է բնակիչների նոր տեսակ ձեւավորել:
«Շքամուտքը» այն ֆիլմերից է, որը շատ լավ ցույց է տալիս մեր կինոյի գլխավոր թերությունները.
Մենք չպիտի անտեսենք մեր շուրջը տեղի ունեցող բռնությունը: