2018-ի արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունները մեկնարկեցին ու անհրապույր նոյեմբերը մի քիչ հետաքրքիր, խառը ու աղմկոտ դարձրեցին:
Թատրոնն իր կենդանի էությամբ (հիմա, այստեղ ու հենց քեզ համար սկզբունքով) հաղորդակցության լավագույն միջոցներից է, որը, սակայն, զարմանալի կերպով ուշանում է հանրային տրամադրություններից, ինչը կենդանի արվեստի բնությանը դեմ է:
Կանադահայ կինոռեժիսոր Ատոմ Էգոյանը Հայաստան է եկել՝ որպես քաղաքացիական դիտորդ ԱԺ ընտրություններին մասնակցելու համար:
Արմեն Ամիրյանը խոստացել է փոխել խաղի կանոնները: Բայց հանդգնենք ասել, որ երբ երկար ժամանակ խաղից դուրս են լինում, խաղի կանոնները փոխելով երբեք խաղ չես վերադառնա:
Հայտնի դարձավ, որ Ամերիկյան կինոակադեմիան որակազրկել է Հայաստանի կողմից «Օսկար» րցանակաբաշխությանը ներկայացված ֆիլմը, որի պաշտոնական անվանումը «լավագույն օտարալեզու ֆիլմ» անվանակարգի հայտերի ցուցակում այսպիսինն է՝ «Zemletryaseniye (Earthquake)»:
«Կյանք ու կռիվ» նոր գեղարվեստական ֆիլմը, որը էկրաններ բարձրացավ Հայաստանի անկախության 25-ամյակի օրը, փորձում է վերստեղծել ու իմաստավորել այն սերնդի դրաման ու սպասելիքները, որն անկախության առաջին տարիներին երիտասարդ էր, ոգևորված, սիրահարված:
Մենք ապրում ենք մի հետաքրքիր ու հմայիչ մոլորության մեջ. համարում ենք, որ քաղաքական է այն, ինչը դեմ է իշխանություններին, իսկ նրանք, ովքեր իշխանական գծին դեմ չեն կամ այդ գիծը չեն նկատում, մաքուր արվեստագետներ են
2015 թվականի վերջին ցուցադրված «Վարդապետի լռությունը» ֆիլմը տարօրինակ մտքեր է արթնացնում:
Ոմանք կարող են պնդել, որ այս արձանին չարժե լուրջ վերաբերվել (մի կույտ աղբ ավել կամ պակաս, նշանակություն չունի):
Այն առաջին հերթին ուղղված է ոչ թե արվեստի աշխարհին, այլ Ստամբուլի բնակիչներին:
Հայաստանում դեֆիցիտ է: Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցի խորհրդանիշը դարձած մանուշակագույն ծաղիկը (անմոռուկ) տարօրինակ կարգավիճակում է հայտնվել:
Օրինակ, կարելի է արխիվներում ման եկողներին չսիրող քաղաքապետին առաջարկել Միկոյանի արձանի վրա կարմիր սրտիկներ ամրացնել (միանգամից մի քանի հատ` բոսորագույն):
Իմիտացիաների միջավայրում դեռահասները շատ արագ են ընդօրինակում իմիտացիայի օրենքները:
Երեւանի քաղաքապետարանը ապրիլի 30-ի նիստում որոշում է ընդունել տեղադրել Անաստաս Միկոյանի արձանը: Որոշման մեջ նշված է, որ այս գաղափարի հիմքը «Հայաստանի Հանրապետությունում պետական եւ հասարակական նշանավոր գործիչներին նվիրված հուշարձանների իրականացման...
Ժամանակը փտած ու փնթի է, ու նախարարության գործունեությունը դրա խոշորացված արտացոլումն է: Այլեւս ոչ մի պատրանք, դաշտն ամայի է:
Չկա սյուժե, չկա պատմություն, միայն ցաքուցրիվ պատկերների սողանք է: Այսպես ասած` անգիտակցականի հոսք:
Անկախ Հայաստանի կինոարտադրության պատմության մեջ մեծ հաշվով չկան գեղարվեստական ֆիլմեր, որոնք հենց մեր մասին են, անգամ եթե նրանց թեման հեռավոր եւ ոչ այնքան անցյալն է:
Տեսանյութեր
Լուսանկարներ
